ژان لی بل (Gene LeBell) که یکی از هنرمندان رزمی مشهور آمریکایی، مربی، بازیگر شیرین کار و کشتی گیر حرفه ای است که بیش از 1000 فیلم و برنامه ی تلویزیونی کار کرده است و تعدادی کتاب نیز نوشته است. او در مورد بروس لی می گوید: او بهترین هنرمند رزمی دوران خود بوده است. در ادامه ی این مقاله بیشتر به جزئیات گفته های او می پردازیم.
من اولین بار بروس لی را در طول فیلمبرداری مجموعه تلویزیونی " زنبور سبز" ملاقات کردم، جایی که او نقش یک پیش خدمت را بازی می کرد. او رفیق خوبی بود. این هماهنگ کننده ی شیرین کاری من را استخدام کرد و من به کلا در چند قسمت نمایش کار کردم. در طول آن زمان، من بروس لی را خیلی کم می شناختم، و حتی با هم کار می کردیم. او بهترین هنرمند رزمی زمان خودش بود.
من و بروس لی با هنرهای رزمی رابطه ای داشتیم و بارها با هم کار کردیم. ما حدود 10 تا 12 بار در محله ی او (محله ی چینی ها در لس آنجلس) و در محله ی من کار کردیم.
بروس لی یک دوست شوخ طبع بود که در مورد آنچه می کرد، بسیار باهوش بود. مردم از اینکه او چقدر هنرمند رزمی خوبی بود، حیرت زده بودند. بنابراین، همان طور که قبلا گفتم او بهترین هنرمند رزمی دوران خودش بود. امروزه، بسیاری از شاگردان سابقش نیز عملکرد بسیار عالی دارند. این می تواند نشانه ای از این باشد که او یک هنرمند رزمی خوب بود و قادر بود از شاگردانش هنرمندان رزمی خوبی بسازد.
بروس لی سبک کونگ فوی خود را توسعه و نمایش داد و بسیاری از بچه های سنتی آن را دوست نداشتند، چون این سبک سنت چینی را نقض می کرد. من بر این باورم که هر وقت شما بتوانید و ذهن تان را باز کنید و چیز جدیدی یاد بگیرید، اگر آن را به مجموعه تان (فهرست نمایش های اماده برای نمایش) اضافه کنید، چیز خوبی است. این کار شما و شاگردان تان را باهوش تر می سازد.
اولاا، بروس لی نه تنها پذیرای هنرهای رزمی که من کار کردم، بود، بلکه در نهایت برای انجام آنها تا حدی آماده شد. من فکر می کنم که او نابغه بود. من همیشه در آموزش متقابل باور بزرگی داشته ام و بیشتر هنرهای رزمی اصلی و همچنین بوکس و کشتی را کار کرده ام. من معتقدم شخصی که با هنرهای رزمی سر و کار دارد، باید در مورد همه ی سبک ها نیز آگاهی داشته باشد. من با هنرمندان رزمی که فقط در مورد هنر خودشان می دانند، مخالفم. آنها در مورد دیگر سبک ها چیزی نمی دانند و سبک دیگری را دوست ندارند.
همان طور که گفتم، بروس لی با نوعی نگرش منفی از گلاویزی (گراپلینگ) شروع کرد، اما بعد از اینکه با هم کار کردیم، هنگامی که فهمید این تکنیک در موقعیت های مختلف و برای هدف های مختلف چقدر کاربرد دارد، نشان داد که ذهن باز و آماده ای دارد. بسیاری از تکنیک هایی که من با او در میان گذاشتم، شامل قفل پاها، قفل بازوها، نگه داشتن و زمین انداختن و پرتاب های جودو بود.
من و بروس در تمام موضوعات با هم موافق نبودیم، من همیشه معتقد بودم که برای جلوگیری از مشت های حریف، به جای دفاع کردن با دست ها، حرکات مارپیچی و جهشی باید انجام داد. نظریه ی بروس لی، دفاع در برابر یک ضربه و جواب دادن با ضربه ی دیگر و با دستان باز بود. دیدگاه من این بود که شما می توانید از خوردن ضربات در مسابقه یا مبارزه جلوگیری کنید و سپس با حرکات دفاعی پیش بروید و در مسابقه بیشتر دوام می آورید و در مبارزه جان سالم به در می برید.
اگرچه امروزه در دنیای رزمی کاران هیچ کس با جذابیت و نفوذ بروس لی وجود ندارد، هنرمندان رزمی بزرگ زیادی وجود دارند. ما قصد نداریم با این گفته چیزی از با نفوذ بودن بروس لی کم کنیم. او رهبر و پیشگام بود. من می گویم ای کاش امروز هم در میان ما بود.
