ظهور اصطلاحی به نام "واقعیت هنرهای رزمی" مرا به یاد فریب کاری های بزرگ دیگری که قبلا بر علیه عموم مردم انجام شده بود انداخت. امروز، دو جریان اصلی «واقعیت» بر اساس هنرهای رزمی که به عموم مردم آموزش داده می شود وجود دارد، آنهایی که بر اساس تاکتیک های مورد استفاده پلیس و نهاد های نظامی سراسر دنیا عمل می کنند و واقعیت ورزشی که مردان جوان برای اثبات خود به دیگران انجام می دهند.
در حالی که رویکرد نظامی برای حفاظت از خود قانع کننده می باشد من از ذهنیت آموزش آن به عموم مردم توسط مربی ها که فقط برای بهبود کسب و کار خودشان است می ترسم. مهارت های نظامی ابزاری هستند که برای کشتن طراحی شده اند. من مطمئن نیستم که وجود این مهارت ها در زندگی روزمره مردم خوب باشد. با این حال، رویای داشتن بزرگترین چاقو، بزرگترین اسلحه، مرگبارترین تکنیک های مبارزه و خیلی از چیزهای خطرناک دیگر در ذهن بیشتر افراد وجود دارد.در حالیکه چیزی جز تحسین برای افرادی که به سختی در حال تمرین هنرهای رزمی هستند و یا اینکه در حال مبارزه در داخل قفس می باشند ندارم اما باید بگویم آنچه که انجام می دهند از نظر مبارزه و نوع آموزش زیاد واقعی به نظر نمی رسد. اگر میخواهید یک مبارزه واقعی را تجربه کنید به پلیس و نیروی های نظامی بپیوندید. در هر کدام از این شرایط، کسانی که بخواهند شما را بکشند از انجام دادن آن خوشحال خواهند شد (مبارزه واقعی است).
اعتراف می کنم که برخی از ورزش ها بی رحمانه هستند و ورود به داخل این دعواها شجاعت زیادی می طلبد اما باز هم باید قوانین و اقدامات ایمنی برای جلوگیری از آسیب دیدگی رعایت شوند. این هنرهای رزمی بر اساس قاعده و اصول خاصی بنیان شده اند در حالیکه مبارزات واقعی از هیچ اصول و قواعدی تبعیت نمی کنند.
آیا چیز دیگری بجز پیوستن به نیروهای نظامی برای شرکت در یک مبارزه واقعی وجود دارد؟ بله وجود دارد. شما می توانید به دور از دیگران به مبارزه پرداخته و نگاهی به داخل جنبه های منفی شخصیت خود بیاندازید. هنگامی که نگاه خود را از دیگران پنهان کنید می توانید که بیشتر بر روی خودتان تمرکز کنید. معمولا مردم به دنبال بهانه یا راه های خاصی می باشند که می توانند از آنها برای جلوگیری از رویارویی با درگیری های خاص استفاده کرد.
صرفنظر از هنر رزمی که در آن آموزش می بینید این نکته مهم را به یاد داشته باشید: آنچه که انجام می دهید باید ارزش زندگی شما را بیافزاید، اما چگونه آن را انجام می دهید. مبارزه با دیگران آسان نیست اما میدان جنگ در مقایسه با نزاع های دیگری که در آن به تنهایی شرکت می کنید نه تنها متفاوت است بلکه در مقایسه با آن ها یک مبارزه "واقعی" است.
آنچه که در حال حاضر به عنوان یک ورزش می بینید چیز جدیدی نیست، زیرا رومیان و یونانیان باستان نیز آنها را انجام می دادند. در واقع آنها واقعا به صورت واقعی مبارزه می کردند. گلادیاتورها فقط زمانی می توانستند برای صرف شام به خانه خود برگردند که حریف خود را کشته باشند. در اولین بازی های المپیک که در قسمتی از پانکریش انجام شد مبارزان می دانستند که برای آنکه حریف خود را شکست دهند باید آسیب های تهدید کننده ای به حریف خود وارد کنند; این یک مبارزه واقعی بود.
هرگونه تمرین در هنرهای رزمی اگر به صورت جدی انجام شود می تواند در یک مبارزه واقعی از آن استفاده کرد. درست مانند افرادی که ادعا دارند در قبال دریافت مبلغی مبارزات واقعی را به شما یاد خواهند داد. هیچ چیز جدیدی درمورد روند مدرن ورزش رزمی وجود ندارد. بسته بندی و ارتقاء سطح تغییر کرده و بدون شک در آینده هم تغییر خواهد کرد، اما محصول همان محصول است.
تجاوز یک بخش طبیعی از مرد بودن است. آن در ژن های ما وجود دارد، اما ما مجبور به مبارزه با یکدیگر نیستیم، ما می توانیم مسیر دیگری را انتخاب نماییم. به نظر من در اینجا مشکل تجاوز نیست; مشکل در شناسایی هدف تجاوز و شناسایی دقیقا همان چیزی است که باید در مبارزه در مقابل آن قرار بگیرید. شما می توانید مبارزه با شخص دیگری را انتخاب کنید، می توانید با سیستم مبارزه کنید و یا اینکه می توانید با جنبه های منفی خود و چیزهایی در شخصیت خود که باعث نا خشنودی شما می شوند را انتخاب کنید.
در حالیکه دو گذینه اول مشکلات زیادی را برای شما به وجود خواهند آورد، اما مشکل سوم قطعا باعث خشنودی شما می شود. اما راه رفتن در مسیر چندان ساده نیست. مبارزه با نفس خود، پاداش معنی دار و پایداری را به شما می دهد.
