کاراته را یکی از قدیمی ترین ورزش های رزمی در دنیا می دانند. معنای لغوی کاراته " مبارزه با دستان خالی" می باشد که ضربات سریع دست و پا را در بر می گیرد. در این مقاله از سایت ژیار آنلاین قصد داریم نگاهی به ورزش کاراته بیاندازیم.
کاراته ای که امروز می بینید، شکل تکامل یافته "کمپوی چینی" (بوکس چینی) است که اول به آن "اوکیناواته" می گفتند. از وقتی که حکومت‌های استبدادی در چین" سلسله کینک" 1644-1911 و سلسله "ساتسوما" در اوکیناوا به منظور جلو گیری از ورزیده شدن مخالفان و نیز تحت کنترل در آوردن مردم قانون منع استفاده از شمشیر را به مورد اجرا گذاشتند و به جمع آوری سلاح‌های رزمی اقدام نمودند مردم به سوی آموزش هنر مبارزه با دست خالی روی آوردند که همین امر باعث شکوفایی هرچه بیشتر کاراته شد.
پس از آن، یکی دیگر از اساتید بزرگ کاراته در اوکیناوا که "قوناکوشی" نام داشت در سال 1921 توانست با قدرت و ظرافتی قوی کاراته را به ژاپن معرفی نماید و همچنین برخی دیگر از هنر جویان که تحت تعلیم بزرگ‌ترین استادان اوکیناوا قرار گرفته بودند، تکنیک‌های سنتی را با یکدیگر ترکیب نموده و سبک‌های متعددی از کاراته را به وجود آوردند..
اکنون سبک های مختلفی از کاراته پدید آمده اند که در واقع بازگشت همه آنها به 4 سبک اصلی و مادر از سبک های اصلی و کنترلیو یک سبک نیمه کنترلی می باشد.
انواع سبک های کاراته را می توان به دسته های زیر طبقه بندی کرد:
سبک کیوکوشین که بنیان گذار آن اویاما است ازجمله سبک های نیمه کنترلی آن می باشد که از عنصرهای متفاوتی نشات کرفته و در کل از تجربیات اویاما و دیگر سبک ها بوجود آمده است.
