جوجیتسوی ژاپنی یکی از اولین هنرهای رزمی بود که به سیستمی تبدیل شد که بتوان در آن تمرین کرده و آموزش داد. یکی از خانواده های برزیلی در سال های 1900 هنر رزمی ژاپنی سنتی را یاد گرفته و آن را مدرن کردند. امروزه نسخه برزیلی این هنر در مدارس هنرهای رزمی سراسر جهان آموزش داده می شود و به عنوان یکی از بهترین و موثرترین راه ها برای دفاع از خود شناخته می شود.
ریشه های ژاپنی جوجیتسو نا مشخص است، زیرا قرن ها پیش تشکیل شده است. حتی عده ای گمانه زنی کرده اند که راهبان بودایی در هند که به دنبال راهی صلح آمیز برای دفاع از خود بودند آن را بوجود آورده اند. کلمه جوجیتسو را می توان به "راه صلح آمیز" ترجمه کرد که به معنی آن است بدون سلاح انجام می شود.
مدرسه ای دیگر وجود داشت که برای بهبود عملکرد سربازان سامورایی در جنگ های غیر مسلحانه طراحی شده بود. این نشان می دهد که شکل اصلی جوجیتسو احتمالا بسیار خشونت آمیزتر از امروز بوده است. ابتدا این سبک بسیار خطرناک بوده اما به مرور به هنری تبدیل شده است که شهروندان عادی می توانستند آن را به عنوان یک ورزش و یا تفریح انجام دهند.
نسخه اصلی ترکیبی از کشتی و دیگر تکنیک های دست بوده که از نیرو و اصطکاک به جای مشت و لگد برای شکست دادن حریف استفاده می شده است. آنها همچنین برای تسلیم و آسیب زدن به مخالفانشان از آن استفاده می کردند.
اولین مدرسه جوجیتسو در سال 1532 توسط شخصی به نام Hisamori Tenenuchi تاسیس شد. در دهه 1800 شکل دیگری از هنرهای رزمی که شامل جیو جیتسو بود با نام جودو در ژاپن شکل گرفت. پس از آنکه این سبک در مبارزه بسیار موثر بود به سرعت به هنر رزمی رسمی ژاپن تبدیل شد.
جوجیتسوی ژاپنی که در آن زمان به عنوان جودو شناخته می شد توسط خانواده Gracie به برزیل برده شد. یکی از اعضای خانوادی گریسی پسری به نام Helio بود که به لحاظ جسمانی ضعیف بود و نمی توانست مانند یک پسر تمرین کند. به جای آن، او به تماشای برادرانش می پرداخت که بر باشگاه خانواده اش مشغول تمرین و یادگیری بودند. او این تکنیک ها را یاد گرفته و سعی کرد آنها را مطابق با شرایط جسمانی اش تغییر دهد.
پس از آن هلیو شروع به ایجاد سیستم جدیدی کرد که مطابق با وضعیت جسمانی ضعیف ترش بود. او این سبک را جوجیتسو نامید و بعد ها به جوجیتسوی برزیلی مشهور شد. او از سبک خود برای مبارزه با بهترین رزمی کاران آن دوران برزیل استفاده کرد و توانست در اغلب آنها به پیروزی برسد. او حتی قهرمان جوجیتسوی ژاپن که حدود 80 پوند از او سنگین تر بود را به چالش کشیده و به شدت تحت تاثیر قرار داد، بطوری که بعدا از او برای آموزش سبک خود در ژاپن دعوت به عمل آمد.
نسخه برزیلی جوجیتسو بسیار ساده تر از نسخه ژاپنی آن است و به احتمال زیاد یکی از مهمترین دلایل محبوبیت آن به شمار می رود. با استفاده از تکنیک های کمتری که در این سبک است، رزمی کاران می توانند تمرین خود را بر روی تکنیک های کمتری انجام داده و زمان بیشتری را به تمرین آنها اختصاص دهند. در حال حاضر، جوجیتسوی برزیلی یک ورزش رقابتی در سطح جهانی است.
جوجیتسوی برزیلی نیز توسط یک ورزش آمریکایی به نام هنرهای رزمی ترکیبی یا MMA مورد محبوبیت قرار گرفت. در مسابقات MMA رقبا می توانند از لگد زدن، مشت زدن، زانو، آرنج و غیرع برای شکست حریف استفاده کنند. جوجیتسوی برزیلی سبک بسیار خوبی برای استفاده در MMA است زیرا روشی بسیار موثر برای خنثی کردن حریف، پایین آوردن او و استفاده از قدرت حریف بر ضد خودش برای تسلیم کردن او می باشد.
در حقیقت Helio جزء اولین قهرمانان مسابقات UFC بود. او در مجموع 3 بار در این مسابقات به قهرمانی رسید و یکی از مهمترین مبارزان در این سبک بود. او اثر بخشی جوجیتسوی برزیلی را در مقابل سبک های مختلف دیگر ازجمله بوکس و کشتی سومو را اثبات کرد.
