معمولا همه افرادی که برای اولین بار وارد کلاس های رزمی می شوند به فکر روزی هستند که در آزمون دریافت کمربند سیاه شرکت کرده و در آن موفق شده اند. اما رسیدن به این امر لازمه داشتن سال ها تمرین و پشتکار زیاد می باشد. بسیاری از این افراد هیچوقت به این آرزو نخواهند رسید. در این مقاله از سایت ژیار آنلاین قصد داریم چند راه کار ساده را به شما معرفی کنیم که انجام دادن آنها می تواند شما را برای رسیدن به کمربند سیاه آماده کنند.
همانطور که در بالا به آن اشاره کردیم اکثر افرادی که وارد دنیای هنرهای رزمی می شوند در همان ابتدای کار به فکر بدست آوردن کمربند سیاه هستند. داشتن این هدف خوب است ولی در صورتیکه زیاد بر روی آن تمرکز کنید به دلیل اینکه بدست آوردن کمربند سیاه چندین سال طول می کشد ممکن است که به مرور زمان انگیزه خود را از دست بدهید. در حالیکه شما برای چند ماه آینده به انگیره نیاز دارید. پس پیشنهاد می کنم که کمربند سیاه را به عنوان هدف بلند مدت و بدست آوردن کمربندهای رنگی را به عنوان اهداف بلند مدت در نظر بگیرید. این اهداف کوتاه مدت چون زودتر به آنها دست خواهید یافت انگیزه شما را جهت ادامه کار بالا خواهند برد.
تعدادی از رزمی کاران هستند که از آنجاییکه به رشته رزمی خود بسیار علاقه دارند برای رسیدن به مراحل پیشرفته تر به انجام تمرینات شدید روی می آورند. البته تمرینات شدید و سخت بخش جدایی ناپذیر هنرهای رزمی می باشند اما تمرین بیش از حد نه تنها شما را به هدف خود نزدیک نمی کند بلکه ممکن است که منجر به آسیب دیدگی شما شده و عملا شما را مدتی از تمرین کردن باز دارد. پس سعی کنید که به صدای بدن تان گوش داده و هیچ وقت بیشتر از توانایی خود از بدنتان کار نکشید. شما باید حد تعادل را رعایت کنید نباید به اندازه ای کم باشد که شما را تنبل کند و از آن طرف نباید آنقدر شدید و زیاد باشند که منجر به آسیب دیدگی تان شوند. شما باید بسته به وضعیت و شرایطی که در آن قرار دارید و بسته به توانایی های خود تمرینات را انجام دهید.
اکثر تکنیک و فنونی که در روزهای ابتدایی یاد خواهید گرفت جزء اصلی و کاربردی تکنیک های رزمی می باشند. خیلی از هنرآموزان به دلیل اینکه فکر می کنند این تکنیک ها اولیه هستند و زیاد به درد نمی خورند آنها را نادیده گرفته و در یاد گرفتن آن دقت نمی کنند و برای رسیدن به تکنیک های پیشرفته لحظه شماری می کنند. این دیدگاه کاملا غلط است. تفاوت بزرگ بین کسی که کمربند سیاه دارد با کسی که مثلا کمربند سبز دارد در تعداد تکنیک هایی که یاد گرفته نیست بلکه مقدار مهارتی است که او نسبت به کمربند سبز دارد.
مربی در این میان بسیار نقشی حیاتی دارد. باید به این نکته آگاهی داشته باشید که بدن شما با بدن یک فرد دیگر تفاوت دارد. ممکن است که افراد به دلایل ژنتیکی نقاط ضعف یا قوتی نسبت به دیگران داشته باشند. به همین دلیل توصیه می کنم که هیچوقت خودتان را با افراد دیگر نسنجید و به این چیزها که مثلا شما مثل آن شخص نمی توانید پاهای خود را 180 درجه باز کنید یا نسبت به رزمی کار دیگری از قدرت کمتری دارید فکر نکنید. شما نیاز دارید که به کمک مربی خود نقاط ضعف و قوت تان را یافته و در جهت رفع و تقویت آنها حداکثر تلاش تان را بکنید. پس هیچوقت توانایی های خود را با دیگر رزمی کاران مقایسه نکنید.
به این فکر نکنید که وقتی کمربند سیاه گرفتید دیگر چیزی برای یادگیری وجود ندارد و به آخر خط رسیده اید. اگر از پیشکسوتان هنرهای رزمی بپرسید به شما خواهند گفت که کمربند سیاه تازه اول کار است و خیلی چیزها وجود دارند که هنوز یاد نگرفته اید. اگر در همان ابتدای کار به این امر واقف باشید برای رسیدن به کمربند سیاه عجله نمی کنید و تمام سعی خود را می کنید که همه تکنیک ها را با بهترین حالت ممکن یاد بگیرید. به همین دلیل شما باید همیشه آمادگی کاملی برای یادگیری داشته باشید.
