هر کسی هدف خاصی برای پیوستن به کلاس های هنرهای رزمی شروع یادگیری آن دارد. عده ای برای شرکت در مسابقات ورزشی، مزایای تناسب اندام، افزایش انعطاف پذیری، مزایای سلامتی و یا یاد گرفتن تکنیک های دفاع شخصی به آن روی می آورند. برخلاف باور شایعی که وجود دارد میزان مصدومیت در ورزش های هنرهای رزمی نسبت به سایر ورزش ها کمتر است. مثلا احتمال آسیب دیدن در ورزش های رزمی نسبت به فوتبال 10/1 و نسبت به کشتی 1.2 می باشد. میزان بروز صدمات با میزان مهارت ورزشکار ( رنگ کمربند ) رابطه معکوس دارد. ازطرف دیگر میزان مصدومیت های وارد شده نسبت به مهارت ورزشکار رابطه مستقیمی دارد. دراین مقاله قصد داری به برسی آسیب های وارد شده در هنرهای رزمی بپردازیم:
احتمال آسیب دیدن در هنرهای رزمی 17 نفر به ازای هر 100000 نفر می باشد که اگر آن را با میزان فوتبال که 167 در 10000 ، ورزش بسکتبال 188 و در ورزش کشتی 26 نفر به ازای هر 100000نفر می باشد مقایسه کنید خواهید دید که آسیب دیدگی در هنرهای رزمی نسبت به دیگر ورزش ها چقدر ناچیز است. حدود 60 درصد از آسیب دیدگی در ورزش های رزمی هنگام مسابقات می باشد و40 درصد باقی مانده در زمان تمرین و یادگیری اتفاق می افتد.
نحوه آسیب دیدگی در ورزش های رزمی نیز با هم متفاوت هستند بطوریکه در کاراته احتمال اینکه با ضربات مشت مصدوم شوید خیلی بیشتر از آن است که با ضربه پا مصدوم شوید. در ورزش تکواندو این روند برعکس کاراته می باشد، یعنی احتمال آسیب دیدگی به وسیله ضربات پا بیشتر است.
ازجمله اصلی ترین دلیل در هنرهای رزمی برخورد مستقیم ضربات می باشد. پس از آن رزمی کاران به دلایلی همچون مانورهای تعادلی و چرخشی یا انجام حرکات تکراری مانند رقص پا و یا ضربات مکرر به میت یا کیسه بوکس مصدوم خواهند شد.
شایع ترین آسیب هایی که معمولا رزمی کاران با آن مواجه هستند عبارتند از: له شدگی ها، خراشیدگی ها و کشیدگی های رباطی و عضلانی تاندونی. شدیدترن آسیب های مرتبط با این ورزش عبارتند از: ضربات به سر و صدمات مغزی و پارگی اعضای داخل شکم مثل کبد و طحال. در ادامه به برسی جداگانه هر کدام از آسیب های وارد شده بر اعضای بدن می پردازیم:
شایعترین صدماتی که ممکن است به گردن یا سر شما وارد شوند عبارتنداز: پارگی و خونریزی از بینی، کبودی دور کاسه چشمی که اغلب در اثر اصابت مشت به صورت و گاهی هم در اثر اصابت پا به صورت رخ می دهد. همچنین ممکن است که خراش قرنیه چشم در نتیجه کشیده شدن ناخن به قرنیه اتفاق بیفتد. اما شدیدترین صدمه ای که ممکن است برای سر و گردن رخ دهد عبارتست از آسیب مغزی به دنبال اصابت پا طی حرکت چرخشی فرد می باشد در این موارد که ضربه شدید به سر وارد شده است باید حتماً بررسی از نظر آسیب همراه در گردن صورت گیرد. استفاده از کلاه های محافظ تا حدودی می تواند شدت این صدمات را کاهش دهد اما در ضربات شدید چندان کارساز نیستند.
بیشترین قسمت های اندام های فوقانی که احتمال آسیب دیدگی آنها زیاد است ساعد و مچ دست می باشند. از جمله صدماتی که ممکن است به اندام های فوقانی وارد شوند عبارتنداز: در رفتگی ساعد، در رفتگی شانه، شکستگی ها و کشیدگی های رباطی و عضلانی.
ازجمله شایع ترین صدماتی که به اندام های پایین تنه وارد می شود می توان به کبودی های ساق پا، داخل ران و پشت پا اشاره کرد. زانو ازجمله آسیب پذیرترین قسمت های بدن در بیشتر ورزش ها به خصوص تکواندو و کاراته می باشد که رزمی کار مرتب در حال حرکت و جنب و جوش است. آسیب های زانو می تواند به منیسک ها یا رباطهای زانو وارد آید یا به کشکک وارد شده و سبب شکستگی یا دررفتگی آن گردد. پیچ خوردگی و شکستگی مچ پا از آسیب های شایع در ورزشهای رزمی محسوب می شوند. همچنین آسیب به انگشتان اول و دوم و پنجم نیز شایع است و احتمال دارد در دراز مدت در این انگشتان آرتروز رخ دهد.
ازجمله اعضای داخلی بدن که ممکن است در اثر اصابت ضربه دچار مسدومیت شوند می توان به کبد، طحال، کلیه و لوزالمعده اشاره کرد. همچنین یک ضربه کنترل نشده پا می تواند آسیب جدی به بیضه ها وارد کند به همین دلیل است که در اکثر ورزش های رزمی توصیه می شود که از بیضه بند استفاده کنند. همچنین امکان دارد در اثر برخورد یک ضربه سنگین به قفسه سینه، یک یا چند دنده شکسته شوند.
