سبک رزمی جیت کان دو جزء ورزش های رزمی چینی می باشد که توسط بروس لی که یکی از بزرگترین رزمی کاران تاریخ دنیای هنرهای رزمی است پایه گذاری شده است. بروس لی جیت کان دو را برای مقابله با درگیری ها و مبارزات ابداع کرده و در آن از حرکاتی که دارای بیشترین قدرت برای آسیب رساندن به حریف هستند استفاده کرده است.
ازجمله تغییرات بنیادی که بروس لی در وینگ چون انجام داد که در عین حال باعث تمایز میان وینگ چون و جیت کان دو شد نحوه ایستادن زمان انجام چی سائو بود. در وینگ چون، پاها در روبروی یکدیگر قرار گرفته و به اندازه عرض شانه های مبارز باز خواهند شد. همچنین پاشنه‌ها به طرف بیرون و زانوها به طرف داخل قرار می‌گیرند. از نظر بروس لی لی این نوع ایستادن باعث کندی و سنگینی حرکت بدن و قسمت زیادی از بدن در معرض ضربه حریف قرار داشته است، به همین دلیل در جیت کان دو، چی سائو با پای راست یا چپ جلو ایستاده و پاشنه پای عقب بالا انجام می‌شود.
از دیگر تغییرات بروس لی می توان بر روی فوک سائو اشاره کرد که برعکس وینگ چون، تکنیک های دست را با پشت دست، ساعد یا بند انگشتان که آن را غیرطبیعی و موجب زخمی شدن فرد می‌دانست را تغییر داد. علاوه بر آن می توان ضربات دست را هم به سبک بوکسورها به اجرا در آورد. پس از آنکه بروس لی به هنگ کنگ سفر کرد و استاد "ییپ" را پیدا نکرد در سال 1965 به فکر ایجاد سبک جیت کان دو رسید.
مبارزه بروس لی با "جک مان" با وجود اینکه بروس لی توانست او را شکست دهد اما تاثیر زیادی در فلسفه مبارزه بروس لی ایجاد کرد. بروس لی اعلام کرد که مبارزه انجام شده بیش از حد معمول طول کشید و نتوانسته طبق انتظار خود از فنون وینگ چون بهره ببرد. علاوه برآن به دلیل اینکه از نظر مکانی از استادش دور بود نمی توانست به یادگیری و تکمیل هنر رزمی وینگ چون ادامه دهد.
بروس لی به سیستمی نیاز داشت تا به شکوفایی هرچه بیشتر داشته‌هایش بپردازد. به همین خاطر با تاکید بر کاربردی بودن، انعطاف پذیری، سرعت و کارآمدی به توسعه سیستم جدید پرداخت. او شروع به استفاده از روشهای آموزشی متفاوتی کرد: بدنسازی برای افزایش قدرت، دویدن برای افزایش استقامت، تمرینات کششی برای انعطاف پذیری و بسیاری از روشهای دیگر که او دائماً در حال منطبق کردن با سیستمش بود.
بروس لی بر آنچه کهروش بی روشی می‌نامید، بسیار تاکید داشت. ایده‌ای که بیانگر رهایی از روشهای فرمالیته همان سبکهای سنتی بود. بروس لی احساس می‌کرد سیستمی که او (جان فان کونگ فو) آموخته‌های بروس لی از هنرهای رزمی نامیده است، محدود کننده‌است و به همین خاطر آن را به آنچه که با نام جیت کان دو توصیفش کرد، تغییر شکل داد. نامی که بعدها از مطرح کردن آن اظهار پشیمانی کرد چون از نام جیت کان دو نیز ویژگی‌های خاصی برداشت می‌شد که هر سبکی به نوبه خود ادعا می‌کند، درحالیکه ایده هنر رزمی او خروج از هر گونه عوامل محدود کننده بود.
