تکواندو ازجمله ورزش های رزمی کره جنوبی و یکی از هنرهای رزمی موجود در المپیک می باشد. می توان تکواندو را از لحاظ تعداد ورزشکاران در رتبه اول بین هنرهای رزمی نامید. تکنیک های این رشته ناشی از ورزش های سنتی کره می باشد. تکواندو از کاراته مشتق شده است و شباهت زیادی با برخی سبک های جنوبی مانند کونگ فو دارد. شکل کلی این سبک بر روی ضربات پا با حداکثر سرعت و قدرت استوار است و به حفظ فاصله مناسب با مهاجم و تکنیک هایی برای دور کردن او از خود تاکید می کند.
تکنیک های تکواندو در بخشی به نام پومسه یا فرم انجام خواهند شد. در پومسه تکنیک‌ها بر اساس روندی که ترکیب شده‌است به ترتیب مورد اجرا در می‌آید که ورزشکاران در یک مسیر مشخص تلاش می‌نمایند یک رشته تکنیک‌های استاندارد را به بهترین نحو ممکن به اجرا در آورند. این تکنیک‌ها به طریقی به اجرا در می‌آید که به صورت طبیعی نیز کاربرد آن حفظ شود و اثر گذاری آن در برابر یک فرد قابل مشاهده باشد.
پومسه خود به دو روش استاندارد و ابداعی تقسیم می‌شود که نیاز به بررسی دارد: در پومسه استاندارد، ورزشکاران یک سری تکنیک‌های مشخص را به صورت متوالی و با نظم مشخص به اجرا در می‌آورند اما در پومسه ابداعی تکواندو کاران مجاز هستند که روال تکنیکی جدیدی را شکل دهند و از این حیث آزادی عمل و تنوع فرم‌های اجرایی در پومسه ابداعی بر طرفداران آن می‌افزاید.
تکواندو کار شرکت کننده در پومسه جدا از مبارزه طلبی، زیبایی‌های تکواندو را در قالب اجرای فرم‌های منظم و اصولی به نمایش می‌گذارند و اصالت این هنر شرقی را در ترکیب نمایان می‌کند. پومسه نیز با توجه به جذابیت‌های خاص خود مشتاقان فراوانی را به سمت و سوی خود جلب نموده‌است که با این وجود کره‌ای‌ها همچنان در این بخش حرف اول را می‌زنند.
هان مادانگ را "تکواندوی همگانی" نیز می نامند و رویکرد متفاوتی با پومسه دارد. در هان مادانگ که فلسفه آن همگانی نمودن ورزش از طریق توسعه آن در کوچکترین جوامع یا خانواده‌است تلاش می‌شود تا سایر جذابیت‌های فنی تکواندو در قالبی خاص به مخاطبین ارائه شود. در رقابت‌های هان مادانگ بر خلاف مبارزه و فرم به جای اینکه بیشتر به کسب نتیجه توجه شود، بر افزایش تعاملات فرهنگی نژادی و قومی تأکید می‌شود تا باعث تقویت اتحاد و دوستی میان اقشار مختلف مردم شود.
ازجمله زیربخش های "هان مادانگ" می توان به دفاع شخصی و شکستن اجسام سخت اشاره رد. هان مادانگ به بخش‌های مختلف همچون هوشین سول یا دفاع شخصی و کیوک پا یا شکستن اجسام سخت تقسیم می‌گردد که البته پومسه ابداعی و پومسه ایروبیک نیز می‌باشند. جزء این بخش‌ها دفاع شخصی کاربردی که در هان مادانگ آموزش داده می‌شود امنیت هر ورزشکار را تاأمین می‌کند و این امکان را فراهم می آورد تا آخرین دستاوردهای دفاع شخصی رادر قالبی ساده ارائه نمود. در شکستن اجسام سخت نیز روش‌های تسلط قدرت هر فرد بر اجسام سخت همچون چوب و سنگ آموزش داده می‌شود.
هان مادانگ موجب جذب افراد زیادی به تکواندو شده است به همین دلیل دارای اهمیتی بخصوص می باشد. در هان مادانگ پومسه به صورت استاندارد، ابداعی و ایروبیک به نمایش گذاشته می‌شود. در پومسه ایروبیک تکنیک‌های زیبای تکواندو همراه با موزیک و حرکات ایروبیک صحنه‌های زیبا و جذابی را خلق می‌کند که در همگانی و فراگیر نمودن تکواندو می‌تواند نقش مهم و بسزایی ایفا نماید.
ورزش تکواندو نسبت به دیگر رشته های رزمی آسیب دیدگی کمتری را برای رزمی کاران آن به ارمغان آورده است. در این رشته که ورزشکاران باید با انگشتان پای خود به ضربه گیر حریف ضربه وارد کند و در عوض با گارد دستانش جلوی ضربه‌های حریف را بگیرد، بیش از هر عضو دیگر ساعد، مچ و انگشتان دست و همچنین زانو، ساق و انگشتان پا در معرض آسیب دیدگی قرار می‌گیرند. البته احتمال کشیدگی و گرفتگی عضلات ران و کتف نیز وجود دارد، اما عمده مصدومیت‌هایی که برای ورزشکاران تکواندو کار ایجاد می‌شود مربوط به مفاصل و استخوان‌های دست و پا هستند.
هدف آموزش فرم در تکواندو به سه بخش زیر تقسیم می شود:
هدف های فیزیکی: هدف اصلی این بخش آن است که آمادگی جسمانی و تناسب اندام را کسب کنیم. تکنیک ها را بدون اینکه حریفی در مقابل ما باشد بتوانیم انجام دهیم. بتوانیم شرایط مختلط حمله و دفاع را بازسازی کرده و تمرین کنیم. اعصاب و عضله هایمان هماهنگی بیشتری با هم داشته باشند.
هدف های فکری: هدف اصلی این بخش این است که توانایی تمرکز فکرمان را بهبود ببخشیم. بتوانیم تکنیک ها را پردازش کنیم. خلاقیت خود را افزایش دهیم. قدرت تصمیم گیری زیادی بهبود ببخشیم.
هدف های روحی: هدف اصلی این بخش بدست آوردن آرامش روحی و روانی، افزایش اعتماد به نفس و ایجاد انضباط فردی می باشد.
همانطور که قبلا به آن اشاره کردیم، تکواندو ورزشی خشن و پر قدرت است، بدون فرم تکواندو کاران تنها روحیه جنگ آوری و مبارزه را می‌آموزند. بنابراین می‌توان فرم را وسیله‌ای جهت توازن روحی تکواندو کاران دانست. فرم متعادل کننده آموزش هنر رزمی تکواندو می‌باشد و همانطور که گفته شد تکواندو بدون فرم ارزش های انسانی و فلسفی خود را از دست می‌دهد.
