شروع کونگ فو به بیش از 1000 سال پیش برمی گردد که با ورود تامو از هند به معبد شائولین چین آغاز شد. معبد شائولن که اکثر هنرهای رزمی دنیا از آنجا سرچشمه گرفته اند در استان هوتان چین قرار دارد. راهب تامو مسئول آموزش تعلیمات مذهبی به جوانان معبد بود که در این بین با توجه به حالات جسمی و روجی آنها شروع به ابداع 18 حرکت فیزیکی کرد و این حرکات اساس هنر رزمی کونگ فو شدند.
واژه کونگ فو در ظاهر دارای معنی خاصی نمی باشد اما عده ای از اقوام آن را "مرد دانا" ترجمه می کنند و بعضی دیگر آن را "عالی ترین شکل هر چیز" معنی می کنند. در کل می توان گفت که کونگ فو به هنری گفته می شود که نشان دهنده حرکات فیزیکی دست و پا می باشد.
در گذشته ورزش کونگ فو در بین دو گروه طرفدار زیادی داشته است. گروه اول جادوگران آن زمان بودند که با نمایش هایی افسون گری و اجرای بعضی از حرکات زیبا و پیچیده در بین قبایل امرار معاش می کردند و این فنون را به فرزندان خود انتقال می دادند.
گروه دوم راهبان و افرادی مذهبی بودند که زندگی ساده ای داشته و فقط از گیاهان تغذیه می کردند و یکی از خصوصیات آنها این بود که باید تا وقتیکه زنده هستند مجرد و دور از مسائل مادی باشند. آن ها در صومعه ها به تمرینات سخت و طاقت فرسای کونگ فو مشغول بودند.
گرچه شائولین کونگ فو هنری رزمی بود اما دارای یک فرهنگ ژرف و معنوی و والا می باشد . برای یک راهب مبارز شائولین قدرت خرد و دانستگی از حفظ تناسب اندام و دفاع شخصی مهمتر است . شخص فرزانه وخردمند در نوک انگشتان خویش نیز قدرک درک دارد و در این راستا می توان به اهمیت شائولین کونگ فو پی برد .
راهبان مشغول اصلاح جامعه چین شدن و هر جایی که بر کسی ستمی می شد آنها به آنجا می رفتند و حق او را می گرفتند. با فشارهایی که از طرف حاکمان بر مردم می شد در سال 1911 نهضتی از طرف این راهب ها تشکیل شد که سرانجام منجر به انقلاب شد. آن انقلاب را انقلاب بوکسورها نامیدند.
یکی از راهبان معبد شائولین به نام "تی سو" در رواج و نشر بوکس در معبد شائولین نقش عمده را بر عهده داشت و سالها در بین راهبان معبد این هنر را رواج داد . آنها این هنر را به وسیله تقلید از حیوانات و حشرات به مرحله عالی رساندند و این حرکات شامل : حرکات ببر ، مار، پلنگ، میمون، مانتیس، اژدها و دیگر حیوانات می باشد .
اساتید بزرگ شائولین کونگ فو را به شاگردان خود منتقل کرده و نسل به نسل آن را ارتقا می دادند. پس از فتح شائولین، در سراسر چین کونگ فو ممنوع شد و اساتید شائولین از آنجا فرار کرده و به کشورهایی مانند هنگ کنگ، تایوان و کشورهای غربی رفتند.
در حال حاضر کونگ فویی که در خارج چین آموزش داده می شود به دلیل مهم بودن مراجع آن ارزشمندتر و مهمتر از کونگ فویی است که در چین آموزش داده می شود. بعدها دولت چین برای این هنر رزمی سعی کرد آن را با نام ووشو زنده کند.
اساتید شائولین که در خارج از چین بودند به تحریم این جریان پرداختند، اما ووشو شروع به کار کرده بود و از تمام دنیا برای انتشار این هنر رزمی نماینده می پذیرفت. بعدها برای جلوگیری از انتقاد شدید مشتاقان کونگ فو در کنار معبد شائولین مدرسه هنرهای رزمی شائولین تاسیس شد که این مکان به جهانگردان هنر رزمی ووشو را می آموزد و مدارک شائولین به آنها می دهد .
در حال حاضر دهها سبک کونگ فو در حال فعالیت هستند که شاخص ترین آنها : تای چی چوان، پاگواچان، هسینگ آی، وینگ چان، چانگ چوان و نان چوان می باشند که در ووشو نیز همین سبکها را به عنوان سبکهای اصلی قرار داده اند.
