امروزه هر چیزی از خرافات پر شده است، ورزش نیز از این قاعده مثتثنا نیست. در این پست از سایت ژیار آنلاین قصد داریم باورها و سوء تفاهم های رایج در ورزش را به صورت علمی مورد برسی قرار دهیم.
در صورتیکه فرد دچار آسیب در مفصل زانو نباشد و همچنین بیماری هایی مثل آرتروز نداشته باشد انجام دادن آن هیچ صدمه ای به زانوی سالم وارد نخواهد کرد. در مقایسه با دویدن که در آن به طور متوالی وزن بدن بر روی یکی از پاها تحمیل می شود در طناب زدن وزن بدن به طور مساوی بین هر دو پا تقسیم خواهد شد، به همین جهت فشار کمتری به مفصل زانو وارد می کند.
شما می توانید برای ایمنی بیشتر از کفش های ورزشی که کفی مناسبی بخصوص در قسمت پنجه پا دارند استفاده کنید. به طور معمول کفش هایی که کفی انعطاف پذیری دارند، جهت ورزش های پرشی مناسب هستند. سعی کنید که بر روی چوب یا موزاییک طناب نزنید، چون به پا و مفصل زانو فشار زیادی وارد می کند. بهترین سطوح برای طناب زدن روی تشک ورزشی یا زمین چوبی و در صورت عدم دسترسی به این سطوح، روی موکت است. علاوه بر آن، شما باید هنگام طناب زدن کمی زانوهای خود را خم کنید در ابتدا بیش از حد بلند نپرید تا فشار زیادی به مفاصل زانو وارد نشود.
ازجمله فایده های ورزش کردن می توان به حفظ تعادل میزان قند خون اشاره کرد. به همین جهت اگر بیماران دیابتی در صورت انجام ورزش همراه با رعایت رژیم غذایی جهت کاهش وزن انجام دهند نیازی ندارند که مقدار کالری مصرفی را به میزان زیادی کاهش دهند. البته به یاد داشته باشید که ورزش های متفاوت، تاثیرات متفاوتی بر روی میزان قند خون دارند.
انجام ورزش های هوازی مانند دویدن یا استفاده از تردمیل، میزان قند خون را بلافاصله کاهش می دهند. این درحالی است که ورزش های استقامتی پس از چند ساعت بر روی قند خون شما تاثیر می گذارند. . این موضوع می تواند هنگام رانندگی دردسرساز گردد. این یکی از دلایلی است که قبل از رانندگی باید حتما مقدار قند خونتان را اندازه گیری کنید. همراه داشتن یک ماده غذایی مانند میوه، بیسکویت، آبمیوه یا نوشابه در اتومبیل لازم است.
ورزش هایی که در طی انجام آنها نیروی ملایمی به صورت عمودی و بطور متناوب به غضروف مفصلی زانو وارد می شود، از جمله راه رفتن و دویدن ملایم یا ورزش با دستگاه هایی نظیر دوچرخه ثابت، باعث بهبود تغذیه غضروف مفصلی و پیشگیری از تخریب آن می شود. البته در موارد درد های شدید جلوی زانو، با تنظیم ارتفاع زین دوچرخه باید فشار روی مفصل زانو و درد را به حداقل رساند و اصولا بهتر است جای دوچرخه سواری، پیاده روی یا شنا انجام شود.
در بسیاری موارد استفاده از دوچرخه ثابت بیشتر توصیه می شود به خصوص افرادی که وزن بالایی دارند، خانم های باردار، افرادی که مشکلات حس عمقی پا دارند یا به نوعی راه رفتن برایشان مشکل است. مبتلایان به پوکی استخوان یا کسانی که دچار مشکلات بینایی یا تعادلی هستند، نیز بهتر است از دوچرخه ثابت استفاده کنند، زیرا به دلیل مشکلاتی که دارند ممکن است تعادل خود را روی دوچرخه متحرک از دست بدهند و دچار شکستگی و صدمه های جسمانی شوند. در حالی که دوچرخه ثابت از ثبات بیشتری برخوردار است و تعادل آنها را حفظ می کند.
همانطور که می دانید برای سوزاندن یک کیلوگرم از چربی بدن باید فعالیتی به میزان 9000 کالری انجام دهید که مساوی با 25 ساعت پیاده روی است. علی رغم اثرات مفید ورزش، شواهد نشان می دهد که مقدار کالری دریافتی، نقش مهم تری از انرژی مصرفی در تعیین وزن بدن داشته باشد.
ضمن آنکه اگر فعالیت بدنی خود را افزایش دهید، اشتهای شما افزایش می یابد و با خوردن غذای بیشتر، انرژی صرف شده را جبران می کنید، بنابراین با یا بدون افزایش فعالیت بدنی، کنترل کالری کلید اصلی کاهش وزن یا حفظ وزن مناسب است.
زنان حامله ای که دارای شرایط بدنی سالمی هستند و همچنین قبل از حاملگی مشغول ورزش بوده اند می توانند برنامه ورزشی خود را در دوران بارداری ادامه دهند، البته به این شرط که باید حجم وشدت آن کاهش یابد. این کار نه تنها مشکلی برای سلامتی و رشد کودک نخواهد داشت بلکه برای آن مفید هم می باشد.
دستورات و احتیاط های کلی ورزش برای خانم های حامله نیز باید رعایت گردد، بویژه در سه ماهه اول حاملگی، لازم است که از گرم شدن بیش از حد بدن جلوگیری شود. پس از سه ماهه اول نیز باید از تمریناتی که لازم است فرد برای مدت طولانی بر روی پشت خود دراز بکشد یا در یک وضعیت ثابت بایستد، صرف نظر کرد، زیرا موجب خواهند شد که خون رسانی به رحم و جنین کاهش یابد. پیاده روی، آهسته دویدن، شنا، استفاده از دوچرخه ثابت در حد معقول، مناسب و ایمن هستند. در مقابل، ورزش هایی که احتمال زمین خوردن شدید در آنها زیاد باشد، یا حتی احتمال از دست دادن تعادل بدن در آنها وجود داشته باشد، گزینه های مناسبی برای زنان باردار نیست.
این کار به هیچ وجه توصیه نمی شود، بخصوص در صورتیکه هدف شما از ورزش کردن بیشتر شدن قدرت و استقامت بدنتان می باشد. در صورتیکه تمرکز اولیه، بدون توجه به از دست دادن عضلات، فقط بر کاهش وزن باشد، ورزش کردن با معده خالی زیاد بد نیست.
اما در صورتیکه بخواهیم همراه با کاهش وزن، حجم عضلات خود را هم حفظ کنیم، متخصصان پیشنهاد می کنند که قبل از شروع تمرینات ورزشی، تغذیه مختصری داشته باشیم. در مجموع می توان گفت که فکر ورزش با شکم خالی را از ذهن تان بیرون کنید.
