در این مقاله سعی داریم که به برسی 10 هنر رزمی که از آنها می توان برای دفاع شخصی استفاده کرد بپردازیم.
این رشته شامل بخش های مختلفی است که شامل تجریبات اویاما و تکنیک‌های دیگر سبک‌های کاراته بوجود آمده‌است. کیوکوشین از سه لغت کیوکو (بالاترین، نهایت)، شین (حقیقت، روح) و کای (گروه، انجمن) ترکیب شده‌است. این رشته در ابتدا اویاماریو و اویاما کاراته جوجیتسو نیز نامیده می‌شد. تاکید این سبک روی مبارزه واقعی از راه نزدیک است. در کیوکوشین برای کاستن مقاومت حریف از اصابت ضربات بطور متوالی استفاده می‌شود.
ترکیبی موثر برای حملات سریع به مناطق حیاتی مانند چشم ها، گوش ها، صورت، گردن و کشاله ران می باشد. این ورزش در رده ورزشهای رزمی نرم و درونی قرار دارد و باعث می‌شود تا عضلات بدن با انجام تمرینات نرم و ساده، انعطاف‌پذیر و قوی شوند. تمرینات و نرمشهای تای جی چوان با حرکات کند، آرام، و معمولا به صورت گروهی هنگام صبح انجام می‌شوند
اگرچه سبک این هنر مبتنی بر سلاح های سرد است اما تکنیک های دفاعی بسیار موثری بوجود می آورد. ترکیبی از رشته‌های رزمی موای تای، کاراته و بوکس است. کیک بوکسینگ ورزشی رزمی می‌باشد که تنها سی سال از تولد آن می‌گذرد. در کیک بوکسینگ ضربات دست، پا، زانو، آرنج و گرفتن همدیگر آزاد می‌باشد. ولی زدن حریفی که بر روی زمین افتاده ممنوع است. به طورکلی هدف از تمرینات کیک بوکسینگ دفاع ازخود، به دست آوردن آمادگی جسمانی و هم چنین به عنوان ورزش رزمی می‌باشد.
هنر رزمی جدید که از ترکیب کاراته، جودو، کمپو و بوکس بوجود آمده است. نام آن نیز برگرفته از کلمات اول نام این سبک ها است. کاجوکنبو شامل ضربات دست و پا و تکنیک های درگیری نزدیک می باشد.این سبک بر ضربات ادامه دار تکیه داشته و تا از پا افتادن حریف ضربات را ادامه می دهد و معتقد است زمانی که حریف مبارزه را آغاز کرد شما تصمیم بگیرید که کی آن را خاتمه دهید.
در کل ، هنرهای رزمی چین با نام کونگ فو شناخته می شود . کلمه کونگ فو ظاهرا هیج معنای خاصی ندارد . ولی در بعضی از اقوام کونگ فو ( مرد دانا ) اطلاق می شود . و در نزد بعضی دیگر از مردم نیز به ( عالی ترین شکل هر چیز ) گفته می شود . مجموع می توان گفت کونگ فو به هنری اطلاق می گردد که بیانگر حرکات فیزیکی موزون دست و پا است . در هر صورت کونگ فو تقریبا همیشه در دست مردان و زنانی بوده است که مورد اعتماد مردم بوده اند
هنرهای رزمی اوکیناوا، به آن‌دسته از هنرهای رزمی گفته می‌شود که در میان مردم بومی جزیره اوکیناوا در ژاپن ایجاد شده‌است که مهمترین آنها کاراته، تگومی و کوبودوی اوکیناوا می‌باشد. در این هنر رزمی ترکیبی از آموزش های تحمل درد و مهارت های علمی هستند که بتوان به وسیله آن در حداقل زمان حداکثر ضربه را وارد کرد. نقطه صعف این رشته این است که مدت زمان مورد نیاز برای یادگیری تمام شکل های آن زیاد می باشد.
جودو هنری رزمی است که اساسا گلاویز شدن در آن زیاد بوده و هدف آن زمین زدن ، گیر انداختن ، مهار کردن و حتی از کار انداختن بازوان حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود. تاکید اصلی جودو روی توانایی به کار بردن نیروی حریف می باشد به گونه ای که منتهی به تسلیم شدن وی شود . جودو تنها یک مبارزه فیزیکی نمی باشد بلکه یک مبارزه فکری نیز هست بدین گونه که یک جودو کار موفق باید قادر باشد حرکات حریف را از قبل پیش بینی کرده و با عکس العمل خود پاسخ مناسبی به آن بدهد.
ایی‌آی‌جوتسو یک هنر مبارزه‌ای بیرون آوردن شمشیر است که لزوما خشن هم نیست زیرا هنری است که برای دفع حمله ساخته شده است. البته از تکنیک‌های آن می توان برای حمله پیش‌دستانه نیز استفاده کرد. روش‌های مبارزه‌ای آن بیشتر از اینکه برای شرایط و موقعیت‌های پرتحرک جنگی ساخته شده باشند برای موقعیت‌های زندگی روزانه یک جنگجو خارج از میدان نبرد ساخته شده‌اند.
ترکیبی از رشته‌های رزمی موای تای، کاراته و بوکس است. کیک بوکسینگ ورزشی رزمی می‌باشد که تنها سی سال از تولد آن می‌گذرد. در کیک بوکسینگ ضربات دست، پا، زانو، آرنج و گرفتن همدیگر آزاد می‌باشد. ولی زدن حریفی که بر روی زمین افتاده ممنوع است. به طورکلی هدف از تمرینات کیک بوکسینگ دفاع ازخود، به دست آوردن آمادگی جسمانی و هم چنین به عنوان ورزش رزمی می‌باشد.
بوکس یا مشت زنی یکی از رشته‌های ورزش های رزمی است که در آن دو نفر با ضربات مشت با یکدیگر مبارزه می‌کنند. بوکس ورزشی است که در آن حملات و دفاع تنها با مشت صورت می گیرد.بوکسورها دستکش می پوشند و تعداد راندها از سه تا پانزده وقت سه دقیقه ای متغیر است. بین هر دو راند یک دقیقه استراحت وجود دارد و مسابقه در یک رینگ مربع که با چهار طناب محصور شده است برگزار می گردد
