آیکیدو و هاپکیدو هنرهای رزمی زیر شاخه جوجیتسو هستند که از کشورهای ژاپن و کره سرچشمه گرفته اند. از ویژگی های بارز این دو رشته ورزشی می توان به برق آسا بودن هر دوی آنها اشاره کرد و همچنین تکنیک های زیادی را با هم به اشتراک می گذارند. هاپکیدو از تکنیک های تهاجمی کره ای ادغام شده است تا در بین مردم کره بیشتر مورد قبول واقع شود زیرا در آن زمان کشور کره به تازگی از سلطه ژاپن آزاد شده بود و هر چیز مرتبط با ژاپن نگاه منفی به همراه داشت. بنابراین تفاوت های زیادی بین آیکیدو و هاپکیدو وجود دارد و ادغام تکنیک های بومی کره ای باعث شده تا هاپکیدو بیشتر حالت بومی داشته باشد. در ادامه این مقاله به برسی ویژگی های هر کدام از رشته های آیکیدو و هاپکیدو خواهیم پرداخت.
رشته رزمی آیکیدو بیشتر بر روی تکنیک های تدافعی تمرکز کرده است و حرکات تهاجمی بسیار محدودی دارد. در آیکیدو به دفاع کردن از خود بدون رساندن آسیب جدی به حریف باور دارند. این هنر رزمی به طرفدارانش می آموزد تا ضربات حریف را دریافت کنند و از نیروی حریف برای غلبه بر او استفاده کنند.
آیکیدو از سلاح هایی که شامل یک چوپ تقریبا کوتاه 120 سانتی متری به نام Jo، یک شمشیر چوبی به نام Bokken و یک چاقو که Tanto نام دارد تشکیل شده است. در برخی از سبک های آیکیدو زمان زیادی را صرف تمرین با چوب و شمشیر می کنند که به آن آیکیجو گفته می شود. آیکیدو بر مبنای دست خالی در مقالا شمشیر و نیزه توسعه یافته پس اساس تمامی تکنیک ها همین منشاء است .
همانگونه که بنیانگذار آیکیدو می‌گوید:«آیکیدو همانند یک قطب نماست که همواره جهت یک مصالحه بزرگ را نشان می‌دهد. این همان چیزی است که در فلسفه و عرفان به آن حقیقت شناسی می‌گویند» این بدین معناست که آیا واقعا لازم می‌بینید وقتی دشمنی وجود ندارد و یا در دنیایی بدون تضاد و درگیری در محضر آفریدگار مبارزه کنید؟
هاپکیدو برخلاف آپکیدو ضربات پا و حرکات تهاجمی بیشتری دارد. یک داستان بسیار جالب در مورد پیدایش هاپکیدو وجود دارد که روزی روزگاری مستخدم یک استاد آیکیدو در ژاپن ، آیکیدو را از استاد فرا گرفت و تدریس این هنر رزمی تحت تاثیر حرکات کره ای را در کشور کره آغاز کرد.
تعداد زیادی از حرکات هاپکیدو در تکواندو استفاده می شوند. هاپکیدو تنها از یک منبع منشا می گیرد و آن تمرین در دایتو ریو می باشد. آیکیدو یک هنر رزمی معنوی تلقی می شود در حالی که هاپکیدو هنر مبارزه است. از این رو در آیکیدو بیشتر از حرکات چرخاندن مچ و زمین زدن حریف استفاده می شود در حالی که در هاپکیدو کار با تهاجم و حمله شروع می شود. این حرکات تهاجمی در آیکیدو تا زمانی که فرد کمربند مشکی را دریافت نکند به او آموزش داده نمی شود.
افرادی که ورزش هاپکیدو را انجام می دهد می تواند جریان انرژی و قدرت یک فرد مهاجم را به آرامی و با ملایمت منحرف کند یا مانع آن شود و این انحراف و تغییر مسیر به او اجازه می دهد که از نیروی مهاجم بر ضد خودش استفاده کند و منجر به شکست او شود.
هنگامیکه در اکثر کتاب ها تاریخچه هاپکیدو را می خوانیم به این مسئله اشاره شده است که دارای ریشه مشترکی با آیکیدو می باشد. ریشه مشترک این دو هنر رزمی به هنر رزمی دایتوریو بر میگردد. در جزیره هوکایدو که یکی از چهار جزیره اصلی ژاپن است مردی به نام سوکاکو تاکدا زندگی میکرد. وی که استاد مسلم هنر رزمی به نام دایتوریو آیکی جوتسو بود به افراد مختلفی این هنر رزمی را سالها در انحصار خانواده تاکدا مانده بود،آموزش داد.
– آیکیدو و هاپکیدو هر دو زیر شاخه ای از هنر رزمی ژاپنی به نام جوجیتسو هستند و به ترتیب هنرهای رزمی از ژاپن و کره می باشند.
– در واقع هاپکیدو پس از بازگشت مستخدم به کره پس از ۳۰ سال آموختن آیکیدو و ادغام با حرکات کره ای ساخته شد، زیرا در آن زمان کره به تازگی از سلطه ۴۰ ساله ژاپن رها شده بود و هر چیز مرتبط با ژاپن نگاه منفی به همراه داشت.
– آیکیدو یک هنر رزمی تدافعی و معنوی است در حالی که هاپکیدو تهاجمی تر است و در آن از ضربات پا و حمله استفاده می شود.
