هنرهای رزمی در چین بیش از 5 هزار سال قدمت دارند. این تحول نه تنها توسط بسیاری از مدارس هنرهای رزمی بدون سلاح انجام شده است بلکه طیف وسیعی از سلاح های رزمی را نیز در بر می گیرد. انواع مختلف سلاح ها تکامل یافته اند به طوری که هر کدام دارای مواد و تکنیک های ساخت مختص خود می باشند. ابتدایی ترین سلاح ها از سنگ ساخته شده بودند، پس از آن با توسعه مس، برنج و آهن آلیاژهایی برای ساخت سلاح های هنرهای رزمی سبک و محک تر به وجود آمدند.
اگرچه تسلط بر سلاح های رزمی چینی در گذشته از شکوه زیادی برخوردار بوده است اما آینده آن در هاله ای از ابهام قرار دارد. در فرهنگ مدرن، مردم به دلایل مختلفی از مطالعه سلاح های باستانی سرباز می زنند و دور می شوند. اولین دلیل وجود و ساخت تفنگ می باشد. همانطور که می دانید استفاده از اسلحه ساده بوده و پتانسیل کشتن وسیعی دارد به همین دلیل عده زیادی بر این عقیده اند که درک سلاح های رزمی باستانی غیر عملی است.
دلیل دوم این است که اساتید واجد شرایط بسیار کمی برای تدریس این سلاح ها وجود دارند در نتیجه کسی نیست که بتواند آن را حفظ کند. و بلاخره اینکه مهارت پیدا کردن در هر هنر رزمی (بخصوص هنرهای رزمی با سلاح) نیازمند به زمان زیادی تمرین، صبر و داشتن پشتکار زیادی می باشد. در جامعه امروز افراد کمی مایل هستند که انرژی و وقت خود را برای یادگیری کار با سلاح های رزمی باستانی کنند.
مطالعه و تحقیق بر روی سلاح های رزمی چینی، مانند هر هنر رزمی دیگری ارزشی فراتر از تکنیک های یاد گرفته شده دارد. یک ارزش تاریخی ذاتی وجود دارد. این هنرها بیش از 5 هزار سال است که در حال توسعه هستند که نشان دهنده تحول باورنکردنی فرهنگ انسانی می باشد. مانند یک رقصنده خوب، هنرمند رزمی کنترل کل بدن خود را به نمایش می گذارد. سلاح های رزمی برای مقاصد دفاعی سرچشمه گرفته اند. تمرین با آنها درک و زمان واکنش شما را افزایش داده و اجازه می دهد که مانور سریع و درستی داشته باشید.
طبقه بندی سلاح های چینی
در چین باستان سلاح ها تا حد زیادی متفاوت بودند. این تغییرات از تفاوت های زیر به وجود می آیند:
یک هنرمند رزمی کار خوب باید قادر باشد تا تفاوت های بین سلاح های رزمی را درک کند. در یک زمان از کلمه چینی Bingqi برای سلاح استفاده می شد که به معنای "ابزار سرباز" می باشد. پس از آن این کلمه به Bing مختصر شد که Chang Bing به معنای سلاح بلند و Duan Bing به معنای سلاح کوتاه می باشد. یکی دیگر از اصطلاحاتی که چینی ها از آن استفاده می کنند Wuqi که به معنای ابزار رزمی یا سلاح های رزمی می باشد.
در طول تاریخ 5000 ساله Bingqi، سبک، شکل، مواد و تکنیک های ساخت از یک سلسله به بعد تغییر کرده است. در زمان یک سلسله که برخی از آنها تا 800 سال به طول می انجامیدند تعداد زیادی از سلاح های رزمی چینی تکامل یافتند.
سلاح ها و استراتژی مبارزه
مبارزه همراه با استراتژی یک عامل تعیین کننده در مبارزات و تلاش های شخصی بوده و همچنین جزء جدایی ناپذیر سلاح های رزمی می باشد. برخی از این سلاح برای یک استراتژی نبرد جدید اختراع شدند. به طور مثال، شمشیر همراه با قلاب و سپر برای حمله به پاهای اسب ها در طول نبرد طراحی شده اند. سربازان برای دفاع از خود از سپر استفاده می کردند.
بسیاری از استراتژی ها و سلاح برای جنگ های بزرگ و گسترده در مناطق باز که شامل سواره نظام و ارابه می باشد بوجود آمده اند. همچنین استراتژی و ابزارهایی برای مبارزات دو نفره و شخصی که در مناطق بسته مانند داخل اتاق اتفاق می افتند به وجود آمده است. هر یک از این تکنیک ها نیازمند به سلاح های مخصوص به خود می باشند.
اولین سلاح هایی که در دوران باستان استفاده می شدند استفاده از سنگ های بزرگ و گذاشتن آن در منجنیق و پرتاب کردن آن به سمت دشمن بود. این سلاح ها قدرت تخریب زیادی داشتند و اگر چند تا از آنها همزمان مورد استفاده قرار می گرفتند می توانست سواره نظام را از هم بپاشد. پس از اختراع باروت، تفنگ جایگزین این منجنیق ها و سنگ ها شد. نه تنها تفنگ برد بیشتری دارد بلکه سرعت، قدرت تخریب و قابلیت هدف گیری بیشتری نیز دارد.
