ریشه سلاح سانچیکو به کشور چین باز می گردد که از آن به عنوان خرمن کوب در کارهای کشاورزی استفاده می کردند. سانچیکو تشکیل شده از سه قطعه فلزی و یا چوبی می باشد که بوسیله طناب و یا زنجیر به هم وصل شده اند.
اسناد معتبر تاریخی در مورد مخترع سانچیکو در دسترس نیست. اما برخی آن را به استاد " سامبا" در معبد " هانون" یا به "چائو هانگ" که اولین اپراتور "سانگ دینستی" بود نسبت می دهند.
قبلا سانچیکو را از چوبهای بامبو می ساختند که به وسیله کنف یا چرم اسب به هم وصل می شدند. اما اکنون سانچیکو را با چوب، پلاستیک فشرده شده، آلومنیوم و ... می سازند. اندازه 60 تا 70 سانتی متری آن طرفداران بیشتری نسبت به سایر اندازه ها دارد.
قطر سانچیکو حدود 3 سانتی متر است ولی طوری می باشد که به سادگی در دست قرار بگیرد. در زمان گرفتن بازوی سلاح، دسته آن کاملا بسته می شود. طول رابط هر مفصل را تقریبا 12 تا 13 سانتی متر در نظر می گیرند.
طول سلاح سانچیکو به اندازه سلاح چوب (بو) می باشد. همچنین اکثر حرکات آن مانند حرکات کار با چوب است، مثل چرخاندن بالای سر، حرکات هلی کوپتری و همچنین چرخش پشت کمر و روی گردن. به همین جهت بیشتر حرکات سانچیکو را می توان با چوب هم انجام داد. همچنین سانچیکو حرکات مشابهی با نانچیکو و اسکریما دارد. با کنترل یک تکه از سلاح آن را می توان به صورت کوتاه تر و دو تکه مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده از 3 تکه آن می توان آن را برای فاصله های طولانی تر، استفاده از دو تکه فاصله های متوسط و جمع کردن سلاح و داشتن یک قطعه در فواصل کوتاه استفاده کرد.
ازجمله مزایای سانچیکو می توان به موارد زیر اشاره کرد:
· استفاده از سانچیکو برای حمله
· استفاده جهت کوبیدن
· استفاده برای دفاع کردن
· بکار گیری آن برای وارد کردن شوک
· خلع سلاح کردن
· چرخاندن حریف
شما با استفاده از زنجیرهای سانچیکو می توانید سلاح حریف تان را مهار کنید. همان گونه که در بالا به آن اشاره کردیم سانچیکو را می توان در فواصل مختلف بکار گرفت.
ازجمله مهمترین کاربردهای سانچیکو استفاده کوتاه برد در برابر سلاح های بلند می باشد که می توان با کمک بازوهای سلاح، سلاح حریف را مهار و قفل کرده و به وسیله بازوی دیگر آن حمله کرد. در قدیم یکی از مهمترین کاربردهای آن زمانی بوده که مبارزین بر روی اسب قرار داشتند، طول زیاد آن باعث می شد که بهترین کارایی را داشته باشد.
حتی در صورتی که طرف مبارزه در حال فرار بوده از سانچیکو برای زمین زدن اسب استفاده میکردند به این صورت که آن را طوری پرتاب میکردند که دور پای اسب حلقه میشد و اسب به زمین می خورد.هرچند که با کمک بازوهای تاشو، این سلاح را می‌توان در مقابل سواره نظام و یا افرادی که در پناه مانع قرار گرفته‌اند بکار گرفت، اما نداشتن لبه های تیز و تیغه، باعث شده تا آنرا به عنوان یک سلاح دفاعی مطرح کنند
ازجمله مهمترین نقطه ضعف های سانچیکو می توان به عدم کنترل آن اشاره کرد. کاربرد آن در طول میانی با بلند آن و هنگام عدم اصابت ضربه به حریف، باعث چرخش بازوها به سمت خود فرد خواهد شد. به همین جهت اساتید هنرهای رزمی باید زمان زیادی را به کنترل و بکارگیری آن اختصاص دهند.هرچند با توجه به نسبت طول زنجیر به بازوها این سلاح، از سلاح هایی که دارای انعطاف بالاتری هستند راحت تر کنترل می‌شود. در زمان استفاده از سانچیکو در برد کوتاه نیازی به کنترل نیست زیرا بازوی اول و سوم در دست قرار گرفته اند و بازوی دوم هم فرصت حرکت زیادی ندارد.
سانچیکو سلاحی پیچیده و چندگانه می باشد، به همین دلیل کار با آن سخت است، توصیه می کنیم که افراد مبتدی از کار کردن با آن پرهیز کنند.
