اندی هوگ در روز هفتم سپتامبر سال 1964 میلادی در روستای کوچک وولن در کشور سوئیس به دنیا آمد. چون مادرش توانایی نگه داری او را نداشت، در همان اوابل اندی توسط خانواده ای دیگر به فرزندی قبول شد. او سال اول زندگی خود را در در اورفاناگ گذراند تا اینکه مادر بزرگش در سن سه سالگی مراقبت او را بر عهده گرفت. گفته شده است که موقعیت خانوادگی اندی مورد تمسخر هم کلاسی هایش واقع می شد. در سن 10 سالگی بود که دوستش برای اندی در مورد مدرسه ی کاراته یشان می گفت.
اندی هوگ از همان 10 سالگی شروع به یادگیری درس های کاراته کرد. اندی چنین به سرعت به یک مبارز خوب تبدیل شد که فدراسیون کاراته ی سوئیس قوانین را به طوری منعطف کرد که هنرجویان نوجوان بتوانند در تمامی مسابقات بزرگسالان سوئیس شرکت کنند. اندی در اولین مسابقه که شرکت کرد به راحتی قهرمان شد. در سن 19 سالگی برای اولین بار در ژاپن به مبارزه پرداخت و در مسابقات مبارزه آزاد 1983 مقام سوم جهان را کسب کرد.
اندی یک استعداد جوان و تازه وارد بود و کل جهان را تحت تاثیر مهارت ها و تکنیک های مبارزاتی خود قرار داد. چهار سال بعد در چهارمین مسابقات آزاد کیوکوشین جهان در سال 1987 با شکست دادن دو مبارز بزرگ جهان یعنی ماسودای ژاپنی و آدمیر برزیلی به فینال مسابقات رسید و در فینال با بحث بر انگیز ترین مبارزه ی جهان مواجه شد یعنی مبارزه ی اندی و ماتسویی .
برای اولین بار بود که در این مسابقات یک غیر ژاپنی به فینال برسد و هنوز هم این مبارزه و برآیند و نتایج آن مورد بحث کاراته کاهای سراسر جهان است. اما نتیجه اصلا اهمیتی ندارد، موضوع شگفت انگیز آن است که اندی هوگ راه را برای مبارزان اروپایی و غربی باز کرد که با هر شرایطی تنها با سخت تمرین کردن و یادگیری درست مهارت ها هرکسی می تواند به این موقعیت برسد و یک مبارز شود، اندی برنده ی واقعی فینال بود و قهرمان چهارمین مسابقات آزاد کیوکوشین جهان.
یک سال بعد در 17 سپتامبر سال 1988 واقعه ی جالبی در سورسی سوئیس اتفاق افتاد. اولین دوره از مسابقات جهانی سوپرکاپ که توسط جامعه ی کیوکوشین سوئیس سازماندهی شده بود برگزار گردید. از کشورهای ژاپن، بریتانیای کبیر، هلند، مجارستان و اسپانیا مبارزانی برای رقابت در این مسابقه شرکت کردند. قبل از مسابقه ی نایب قهرمانی او با کنجی میدوری در فینال مبارزه کرد و سیگفرد السون هلندی را در نیمه نهایی شکست داد. یکی از مهیج ترین مبارزات تاکنون، مبارزه ی کنجی میدوری و اندی هوگ در فینال این مسابقات بود. بعد از دو راند بسیار تنش زا، اندی هوگ به عنوان قهرمان معرفی شد.
درسال 1989 اندی هوگ برای بار دوم ستاره ی اروپایی کیوکوشین در بخش سنگین وزن شد. او یک ستاره ی بلندپایه شد و شهرت زیادی به دلیل داشتن سفرهای تابستانی آموزشی به کشورهای اروپایی داشت. قبل از اینکه در سال 1992 اندی هوگ از کیوکوشین خداحافظی کند در مسابقات k-1 و در سبک سیدوکایکان در برابر بسیاری از چهره های معروف تاریخ کیوکوشین مبارزه کرد. حتی 8 سال بعد از این که اندی تشکیلات سازمانی کیوکوشین را ترک کند به عنوان یک قهرمان از او نام برده می شد و عده ای او را یک بت در دنیای کیوکوشین می دانستند و هنوز هم بعد از گذشتن یک دهه از وفاتش نامش به عنوان یک مبارز واقعی باقی مانده است.
در همان سال ها اندی کیوکوشین را ترک نموده و با برنده شدن در فینال مسابقات و شکست تای کین به عنوان قهرمان سیدو کاراته شناخته شد. یک سال بعد باز در جام جهانی سیدو با شکست رزمی کار مشهور نوباکی کاکودا باز قهرمان میدان شد.
در ژاپن به اندی هوگ لقب سامورایی داند که برای ژاپنی ها افتخار بزرگی است. کانچو ایشی مبلغ مسابقات k-1 در ژاپن می گوید : دلیل محبوبیت اندی هوگ در ژاپن چیزهایی است که مردم ژاپن دوست دارند : قلب بزرگ، سخاوت و اراده و قدرت آهنین او .
کاریزما و تناسب اندام اندی یک دیگر از دلایل مجبوبیت او بود. با وجود آنکه او مرد ثروتمندی هم شد اما همانطور مودب و متواضع باقی ماند.
سرانجام در روز پنج شنبه 24 آگوست سال 2000 ساعت 18:21 اندی هوگ تنها با 35 سال سن از دنیا رفت. او پس از سه بار ایست قلبی که به تلاش پزشکان دوباره به زندگی بازگشت داده شد، پس از ایست قلبی چهارم پزشکان اجازه دادند که به آرامی به خواب رود و یاد او برای همیشه در خاطره ها باقی بماند.
