در این مقاله قصد داریم به معرفی سلاح های رزمی بپردازیم.
نانچیکو از دو تکه چوب ساخته شده است که به وسله طناب یا زنجیر به هم متصل شده اند. از این سلاح در گذشته در کارهای کشاورزی استفاده می شد. نانچیکو قدرت تخریب بسیار بالایی دارد و با استفاده از آن به راحتی می توانید استخوان های حریف خود را بشکنید. تکنیک های نانچیکو به 5 دسته تقسیم می شوند که عبارتنداز:
1. تکنیک های دفاعی
2. تکنیک های تهاجمی
3. تکنیک های ترفندی
4. تکنیک های نمایشی
5. تکنیک های آکروباتیکی
نانچیکو در انواع مختلفی مانند چوبی، پلاستیکی یا فلزی ساخته می شود. تکنیک های نانچیکو را باید به حدی تمرین کنید که به عنوان غریضه شما دسته بندی شوند. شما باید نانچیکو را جزئی از بدن خود بدانید.
تونفا نیز مانند نانچیکو بنا به محدودیت هایی که حاکم اوکیناوا برای داشتن سلاح اعمال کرده بود بوجود آمد. این سلاح حدود 50 تا 60 سانتی متر طول دارد و از آن می توان هم در حمله و هم در دفاع از خود استفاده کرد. در گذشته تونفا را از چوب می ساختند، امروزه می توان علاوه بر چوب شکل هایی از تونفا را که با آهن و یا پلاستیک فشرده شده ساخته شده اند مشاهده کنید. تونفا دارای یک دسته می باشد که کاملا در دست جای گرفته و می توان انگشتهای خود را دور آن حلقه کرد. البته همین دسته باعث محدودیت هایی در انجام بعضی از تکنیک ها می شود.
شمشیر کاتانا ازجمله سلاح های رزمی ژاپنی می باشد که در گذشته سامورایی ها از آن استفاده می کردند. شکل این سلاح خمیده می باشد، قسمت جلویی تیغه آن تیز و قسمت پشتی آن کلفت تر می باشد که می توان از این قسمت کلفت برای انجام تکنیک های دفاعی استفاده کرد. طول سلاح کاتانا به طور معمول حدود 107 سانتی متر می باشد. تیغه های تیز این سلاح بیشتر برای بریدن و قطعه کردن اجزای بدن ساخته شده اند تا کشتن حریف. کاتانا ازجمله سلاح های اصلی سامورایی ها به شمار می آمد. یادگیری تکنیک های کاتانا سخت می باشد و باید ساعت ها زمان برای درک هر کدام از تکنیک های آن صرف کنید.
سلاح سای جزء سلاح های رزمی ژاپنی می باشد که در گذشته کشاورزان از آن برای اندازه گیری عمق نرمی خاک استفاده می کردند. از سلاح سای در اغلب رشته های هنرهای رزمی استفاده می شود. ساختار سلاح سای از یک دستگیره و سه شاخه تیز تشکیل شده است که این شخه ها در انواع و اندازه های متفاوتی ساخته می شوند. این سلاح در دفاع در مقابل شمشیر کاربرد فراوانی دارد بطوریکه با استفاده از آن می توانید به راحتی شمشیر مهاجم را بشکنید. با توجه به موقعیت هایی که در آن قرار دارید انواع روش های در دست گرفتن سای وجود دارند. این سلاح هم در دفاع و هم در حمله بسیار پر کاربرد می باشد.
این سلاح را می توان به عنوان ارزان ترین و در دسترس ترین سلاح های رزمی معرفی کرد. از چوب دستی یا همان "بو" به عنوان اولین سلاح انسان یاد می کنند. این سلاح کاربردهای فراوانی در هنرهای رزمی دارد دارای تکنیک های تهاجمی و تدافعی بسیاری می باشد به همین دلیل عده زیادی آن را جذاب ترین سلاح هنرهای رزمی می شناسند. در گذشته این سلاح را از چوب بامبو می ساختند، امروزه می توان چوب دستی های ساخته شده از چوب بلوط، چوب گردو، چوب گز و دیگر چوب ها پیدا کرد. از مزایای این سلاح می توان به طول دراز آن اشاره کرد و همچنین برای وارد کردن قدرت بیشتر از دو دست خود برای ضربه زدن استفاده کرد
شوریکن جزء سلاح های پرتابی می باشد که کوچک، ساده و مخرب می باشد. نینجاها در گذشته از این سلاح استفاده می کردند. استفاده از شوریکن نیازمند داشتن مهارت بالایی در پرتاب کردن می باشد و اغلب اوقات برای اینکه قدرت تخریب بیشتری داشته باشد و حریف را از پای در آورد تیغه های آن را آغشته به زهر می کردند. به دلیل کوچک بودن این سلاح، نینجاها آن را در بغل کفش، پشت کمربند، پشت دست، پشت پاها و پشت کمر پنهان می کردند. این سلاح انواع مختلفی دارد اما شکل 5 پر و 6 پر آن پرکاربردتر هستند.
سانچیکو شبیه نانچیکو است با این تفاوت که نانچیکو 2 قطعه است که با استفاده از یک زنجیر به هم متصل شده اند ولی سانچیکو 3 قطعه است که با استفاده از 2 زنجیر به هم متصل شده اند. در زمانهای گذشته سانچیکو را از چوب بامبو که خیلی محکم بودند می ساختند و برای اتصال آنها به هم از کنف یا چرم اسب استفاده می کردند. سانچیکوهای امروزی از آلومنیوم یا پلاستیک فشرده شده ساخته شده اند که وزن کمتری نسبت به سانچیکوهای قبل دارند. طول هر کدام از قسمت های سانچیکو معمولا 60 تا 70 سانتی متر است و مقداری از نانچیکو دراز تر است. از دیگر مزیت های سانچیکو نسبت به نانچیکو برد بیشتر آن است و به علت اینکه از سه قطعه درست شده است طول بیشتری دارد. در گذشته هم از این سلاح بر روی اسب استفاده می کردند تا کسانی را که در حال فرار هستند متوقف کنند.
این سلاح کوچک به اندازه ساعد انسان می باشد که این مزیت باعث می شود به راحتی بتوان آن را زیر آستین لباس یا زیر چکمه پنهان کرد. معمولا از شمشیر پروانه به صورت جفتی استفاده می شود و زمانی خود را نشان می دهد که حریف انتظار آن را ندارد. در رشته های رزمی مانند وینگ چون و هونگ کار از شمشیر پروانه ای استفاده می شود.
