باید بگویم که واژه ترکیب رشته های رزمی (MMA) در دهه 1960 پدیدار شد که در آن بروس لی نقش بسزائی داشت. بروس لی بر این باور بود که یک مبارز خوب یک تکواندوکا، کاراته کا، جودوکا یا یک بوکسور نیست. بلکه به کسی مبارز خوب می گویند که بتواند از ترکیب آنها استفاده کرده و بتواند خود را با هر شرایطی و هر سبکی وفق دهد.
طیف وسیعی از فنون مختلف رزمی در MMA استفاده می شود که می توان آنها را به صورت مختصر به دو دسته تکنیک های سر پا و تکنیک های گلاویز شدن تقسیم کرد. البته در این بین بعضی از تکنیک ها مانند ضربه به چشم یا بیضه ها ممنوع می باشد. بعضی از این تکنیک ها مانند ضربه به کشاله ران تقریبا در تمامی شته های مختلف هنرهای رزمی ممنوع می باشد.
برای اینکه رزمی کاران MMA بتوانند در رقابت های آن به پیروزی برسند بهتر است که هم تکنیک های مبارزه سرپا و هم تکنیک های گلاویز شدن را یاد بگیرند. ازجمله رشته هایی که برای این منظور بیشتر مورد استفاده قرار گرفته و می گیرند عبارتند از: بوکس، کیگ بوکسینگ، موی تای، استایل های مختلف فول کنتاکت کاراته، کشتی آزاد، کشتی یونانی، سامبو، سومو، جودو، جوجیتسو برزیلی و پانکریشن.
در حال حاضر قاطعانه می توان گفت که مبارزین MMA کاملترین مبارزان در دنیای هنرهای رزمی هستند. این مبارزان به سبک خاصی محدود نشده اند. آنها نه جودوکا نه کاراته کا نه تکواندوکا و نه کشی گیر هستند. سبک آنها ترکیبی از تمامی رشته ها می باشد.
در بالا به رشته های رایجی که مبارزین MMA در آنها تمرین می کنند اشاره شد. البته این بدان معنا نیست که این مبارزین در تمامی رشته های فوق حرفه ای بوده یا همه آنها را به طور کامل آموزش دیده اند بلکه آنان تکنیک های کاربردی و متناسب مسابقات را از هر کدام از این رشته ها استخراج کرده اند و روی آنها تمرین می کنند. هم اکنون استفاده از چندین مربی مختلف در رشته های فوق برای تحقق این امر، در بین مبارزین MMA امری رایج است. مبارزینی که به عنوان قهرمان از رشته های مختلف چون کیک بوکس یا کشتی به MMA می آیند مجبورند با تمرین روی سبک های مکمل، خودشان را برای مبارزه آماده کنند. به طور مثال کسانی که از کیک بوکس به رقابت های MMA می آیند، مجبورند مدتی روی تکنیک های گلاویزی که عموما از کشتی، جودو و جوجیستو استخراج شده تمرین کنند یا کشتی گیران حرفه ای که مجبورند تکنیک های رایج کیک بوکس و موی تای را فرا خوانند.
در این مورد باید بگوییم که در تعدادی از سازمان ها قوانین مربوط به مبارزات، تکنیک های ممنوعه و همچنین شرایط فیزیکی رزمی کار در MMA با هم متفاوت است. سازمان ها و برگزارکنندگانی که در ژاپن و اروپا فعال هستند، عموما از آزادی عمل بیشتری برخوردارند اما در آمریکا بعضا برگزارکنندگان مجبورند به خاطر قوانین کمیسیون های پزشکی و ورزشی ایالت های مختلف، تغییراتی را در برگزاری مسابقات اعمال کنند.
برای نمونه جالب است که بدانید در آمریکا اگر بخواهید در مسابقات رسمی MMA شرکت کنید باید علاوه بر سلامت کامل جسمی موارد دیگری همچون معاینه چشم، انجام MRI و آزمایش های مربوط به ایدز و هپاتیت را نیز انجام دهد. با اینحال مواردی که در ادامه به عنوان روش های پیروزی در مسابقات و همچنین تکنیک های ممنوعه آورده شده، عموما در سازمان های برگزار کننده مسابقات MMA اجرا می شوند.
چندین نوع پیروزی با ناک اوت در رشته MMA وجود دارد که در ادامه به شرح هر کدام می پردازیم:
- پیروز شدن با اعلام پذیرش شکست: امکان دارد که در حین مبارزه یکی از مبارزان به خاطر انجام تکنیک های قفل توسط فرد مقابل یا هر علت دیگر شکست را بپذیرد. او باید برای اعلام تسلیم شدن خود سه ضربه را با دست به زمین بزند و یا آن را به صورت زبانی اعلام کند.
- پیروز شدن با تصمیم داورها: در صورتی که مبارزه طولانی شود سه داور موجود می توانند با دادن امتیازهایی به رزمی کارها نفر برنده را مشخص کنند.
- پیروز شدن به دلیل نداشتن صلاحیت حریف: در صورتی که هر کدام از مبارزان در حین مسابقه ضربات غیر قانونی را زده و به دستورات داور بی توجه باشند اخطار می گیرند و در صورتی که تعداد این اخطارها به عدد 3 برسد مبارز فوق فاقد صلاحیت برای ادامه مسابقه شناخته خواهد شد. همچنین در صورتی که یکی از مبارزان ضربه غیر قانونی را به حریف بزند و حریفش به دلیل صدماتی که این ضربه وارد کرده نتواند به مبارزه ادامه دهد شخصی که این ضربه را زده به عنوان بازنده اعلام خواهد شد.
ازجمله خطاهای موجود در مسابقات MMA که تقریبا در اکثر سازمان ها مشترک هستند عبارتنداز:
- ضربه زدن با سر، حمله به چشم ها، کشیدن مو.
- ضربه به کشاله ران، پت سر، ستون فقرات و کلیه ها.
- کار روی مفاصل کوچک.
- حمله به حریف هنگام وقفه مسابقه.
- خروج عمدی یا هل دادن به بیرون از منطقه مسابقه. گرفتن طناب های رینگ یا حصار محل مسابقه.
- پرتاب آب دهان به حریف یا داور
- استفاده از عبارات توهین آمیز درون محل مسابقه نسبت به حریف یا هر یک از اعضای برگزاری مسابقات
رقابت های MMA را می توان یک پدیده در دنیای هنرهای رزمی تلقی کرد که در عرض مدت کوتاهی ورزش های رزمی را متحول کرده است. طبیعتا MMA نیز مانند هر پدیده جدیدی نکات مثبت و منفی مختص به خود را دارد. چند سال پیش اگر سری به سایت های ورزشی معتبر دنیا می زدید همواره چند گزینه اصلی روبروی شما بود:بسکتبال ، مسابقات گلف، بوکس، مسابقات اتومبیلرانی، فوتبال آمریکایی، فوتبال و تنیس. در کنار اینها یک گزینه دیگر با عنوان ورزش های دیگر هم به چشم می خورد که سایر رشته های ورزشی در آن لیست شده بودند.
طبیعتا برای پیدا کردن خبری از رقابت های رزمی باید س ری به گزینه ورزش های دیگر می زدید که البته در آن هم به ندرت می شد خبری از ورزش های رزمی در کنار رقابت های ورزشی پرطرفدار دنیا چون مسابقات بسکتبال NBA یا مسابقات فرمول یک خودنمایی کند و حتی خبر مسابقات MMA گاهی تیتر نخست سایت هایی چون یاهو را به خودش اختصاص دهد.
دومین تاثیر مثبت مسابقات MMA تقویت بخش حرفه ای رقابت های رزمی بود. قبل از این نیز رقابت های حرفه ای در رشته های رزمی برگزار می شد اما مبالغ رد و بدل شده در آنها عموما قابل قیاس با سایر ورزش ها (در سطح حرفه ای) نبود.
با رسانه ای شدن این رقابت ها (در سطحی که به آن اشاره شد)، پول بیشتری هم وارد این عرصه شد تا جایی که امروز عملا رشته های رزمی به عنوان یکی از رشته های پولساز شناخته می شوند.
البته قبلا رقابت هایی چون 1K در کیک بوکسینگ نیز تحولاتی را در بخش حرفه ای رزمی باعث شده بودند اما تعداد زیادی از رزمی کاران که در رشته هایی چون جودو، جوجیتسو و ... فعالیت می کردند شانس حضور در این رقابت ها را نمی یافتند. مسابقات MMA راه را برای ورود همه مبارزین در هر رشته ای که باشند به رقابت های حرفه ای باز کرد.
