از آنجا که از دوره رومی ها و حتی قبل از آن شهوت انسان برای مبارزه خیلی زیاد بود باعث شد که ورزش های رزمی جدیدی پدید بیایند که تکنواندو یکی از آنها است.
تکواندو ورزشی متفاوت است و شباهت زیادی به ورزش بوکس دارد. تکنیک های تکواندو به صورت علمی در دانشگاهای کره جنوبی به اثبات رسیده اند. سرعت دقیق در هر لحظه، تعادل بدن و موقعیت زاویه بدن همه به صورت دقیق تنظیم می شوند.
تکواندو تکامل یافته Taekyon است که هنر کهن کره می باشد. تکواندو ورزشی مدرن است و مسلما بهترین هدیه کره به جهان ورزش می باشد. فدراسیون جهانی تکواندو در کره قرار دارد.
تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزشهای رزمی در سراسر دنیا است. فنون تکواندو از ورزشهای سنتی تاریخ کره استخراج و پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی در قالب یک ورزش رزمی مدرن به دنیای هنرهای رزمی عرضه شده‌است.
اگرچه این ورزش تأثیراتی از کاراته پذیرفته و شباهت‌هایی نیز با برخی سبکهای جنوبیکونگ فو در آن به چشم می‌خورد، اما استیل خاص این رشته دفاعی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت وسرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تاکید دارد، آن را از تمام سبکهای رزمی موجود متمایز میکند.
پس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشته‌های ژاپنی همانند کاراته، کندو و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آنها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاح‌های «تانگ سو دو» و «کونگ سو دو» برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار می‌رفت.
تلاش برای بازسازی تکواندو و بازگرداندن آن به حالت اصلی خود در نهایت منجر به تبدیل این رشته به ورزش ملی کره و محبوبترین سبک رزمی در سراسر دنیا شد
تکواندو معنی و مفهوم انسان بودن را روشن و ضعف های او را تقویت و روانش را توانا و منزه میسازد . انتخاب هدف چیزی است که باید توسط هر تکواندو کاری انجام گیرد. اگر هدفی نباشد ،تکواندو کار نیرویش را در سطح وسیعی و بین فاکتورها ی گوناگونی پخش میکند ، بدون ینکه به نقطه با ارزشی در هر یک دست یابد . هدف نیروی فرد را متمرکز مینماید . هرتکواندو کاری میداند که بایستی تمام حواس و توان خود را در یک هدف و آنهم در یک نقطه کوچک متمرکز کند .
تکواندو به معنای پریدن و شکستن سریعترین راه ممکن به وسیله دست و پا میباشد. از خصوصیات این ورزش سرعت، دقت عمل، هماهنگی در فعالیت، انعطاف بدن، درک و یاد گیری سریع فنون میباشد. تکواندو روح نظم و ترتیب را در شخص القا میکند و بطور کلی تکنیک دفاع از خود را به انسان میآموزد. در این ورزش فنون استفاده از حرکات خاص برای بکار گیری پاها و وارد نمودن ضربههای موثر آموخته میشود و لذا ممکن است ضربات سهمگین به حریف مقابل وارد نمود. بطور کلی حملات بر روی سه نقطه اصلب بدن متمرکز میگردد: صورت ، تنه، و قسمت نیم تنه یا پایین تنه . ضربات فنی فقط در نقاط تعیین شده مجاز زده میشود.
استفاده ازمشت با روشهای مختلفی انجام میشود و دفاع به وسیله تمام قسمتهای دور مچ انجام میگیرد. در ضربات پا از قسمتهای مختلف پاشنه و کف پا استفاده میشود. شکستن تخته و یا آجر از جمله آموزشهایی است که به منظور آزمایش قدرت و سرعت عمل کار آموزان به کار میرود. در این آموزش، تسلط بر چرخش مفاصل در هنگام شکستن تخته و … ضروری است مسابقات تکواندو در وزنهای مختلف برگزار میشود و وزن کشی ورزشکاران در روز مسابقه صورت میگیرد.
مسابقه در سه راند سه دقیقهای با یک استراحت یک دقیقهای بین راندها انجام میشود. محوطه مبارزه ورزش تکواندو فضای مربع شکل با ابعاد ۸ × ۸ متر میباشد که در داخل یک تشک ۱۲ × ۱۲ متر قرار میگیرد. به این ترتیب یک محوطه به عرض ۲ متر در اطراف منطقه مبارزه به وجود میآید که موسوم به منطقه قرمز یا محوطه خطر میباشد. در صورت لزوم محوطه مسابقه را ممکن است بر روی سکویی به ارتفاع ۵۰ الی ۶۰ سانتیمتر مستقر نمود و برای جلوگیری از آسیب مبارزین باید لبه خارجی محوطه مسابقه را با شیب کمتر از ۳۰ درجه به کف سالن متصل نمود.
انواع ضربات پا در تکواندو
• آپ چاگی: ضربه با سینه پا
• دولیو چاگی: ضربه با روی پا به صورت
• تیچاگی: ضربه از عقب به صورت با پاشه پا
• موم دولیو چاگی: چرخش و ضربه با پاشنه پا
• موم دولیو یوب چاگی: چرخش و ضربه با تیغه پا
فرم های تکواندو
فرم یکی از مهمترین جنبه‌های آموزشی هنرهای رزمی میباشد. فرم مجموعه‌ای از حرکات کلاسیک تکواندو، شامل تکنیکهای ایستادن، دست، پا و جابجایی است که بر اساس منطق طراحی شده‌اند.
تاریخچه فرمها به قدمت هنرهای رزمی است و هیچ هنر رزمی وجود ندارد که فرم نداشته باشد. در زمانهای باستان که هنرهای رزمی به صورت مخفی و انفرادی تمرین می‌شد هنرجویان جهت تمرین تکنیکها و مبارزه ناگزیر به اجرای دفاعها و حملات در مقابل حریف فرضی بودند.
بدین ترتیب فرمهای اولیه پا به عرضه حیات نهادند و به تدریج فرمهای برتر اساتید زبردست توسط شاگردان آنان در نقاط مختلف آموزش داده شده. این اولین مرحله در استاندارد فرمها بود. با تشکیل سبکهای متفائت توسط اساتید تراز اول فرمهای هم سطح به شکل یکسان بین هنرجویان آن سبک تمرین می‌شد.
فرمهای تکواندو پس از قرنها توسط فدراسیون جهانی تکواندو در سال ۱۹۷۷ میلادی یکسان و استاندارد گردید. در حال حاضر بیش از ۲۰۲ کشور پنج قاره جهان فرمهای تکواندو را طبق استاندارد فدراسیون جهانی تکواندو تمرین می‌کنند. اگرچه فرمها حاوی تکنیکهای متنوعی هستند با این وجود همگی دارای خواص یکسانی می‌باشند که سه اصل کلی را در بر دارند.
این سه اصل عبارتند از: هر فرم از نقطه یا حالت خاصی شروع میشود و در همان نقطه یا حالت تمام میشود. هر تکنیک بایستی با سرعت و قدرت خاصی که در فرم برای آن معین شده اجرا شود. هر فرم به خودی خود دارای ارزشهای فیزیکی و روانی مخصوص به خود است. با پیشرفت هنرجو فرمها پیچیده تر و مشکل تر میشود و تنها پس از تمرین فراوان هر فرم(حداقل ۳۰۰ بار) و موفقیت در آزمون می‌توان فرم بعدی را آموزش داد. با اندکی توجه به فرمهای تکواندو درمیابیم که همگی با تکنیکهای دفاعی و از سمت چپ شروع میشود. با در نظر گرفتن اینکه فلسفه پیدایش و تکامل هنرهای رزمی، دفاع از حق حقیقت و نیز دفاع از مظلوم و ستم دیده، مسئله شروع فرمها روشن میگردد.
اهداف آموزش فرم
اهداف جسمانی یا فیزیکی
کسب آمادگی جسمانی و تناسب اندام. امکان تمرین تکنیکها بدون حریف. تمرین در شرایط مختلفحملات و دفاع ها. هماهنگی بیشتر عصب و عضله.
اهداف فکری
بهبود توانایی تمرکز فکر. بهبود توانایی پردازش تکنیکها. گسترش خلاقیت. بهبود قدرت تصمیم گیری در شرایط گوناگون.
اهداف روحی
کسب آرامش روحی و روانی. افزایش اعتماد به نفس. ایجاد انضباطفردی و گروهی.
تکواندو هنری خشن و پر قدرت است، بدون فرم تکواندو کاران تنها روحیه جنگ آوری و مبارزه را می آموزند. بنابراین می توان فرم را وسیله ای جهت توازن روحی تکواندو کاران دانست. فرم متعادل کننده آموزش هنر رزمی تکواندو می باشد و همانطور که گفته شد تکواندو بدون فرم ارزشهای انسانی و فلسفی خود را از دست می دهد.
در مقالات بعدی از سایت ژیار آنلاین به برسی فرم های مختلف تکواندو خواهیم پرداخت
منبع
