ساواته (Savate) یک سبک فرانسوی بوکس است که در آن از هر دو دست و پا استفاده می شود. ساواته به عنوان یک سیستم مبارزه ی خیابانی شروع شد که در آن به قسمت پایین تنه حریف لگد می زدند، کشتی گیری، ضربات دست و کله زدن آزاد بود، اما به مرور زمان با تاسیس اولین سالن (Salle) یا باشگاه آموزشی توسط فردی به نام Michel Casseux در سال 1825 به نوعی ورزش تبدیل شد.
در طول دهه ی 1800، چارلز لیکور (Charles Lecour) در یک مسابقه ی دوستانه با اون سویفت (Owen Swift) مبارزه کرد. او تکنیک های بوکس انگلیسی با بهترین تکنیک های لگد زنی فرانسوی (از ساواته و چاوسون) ترکیب کرد و سبک به دست آمده به عنوان بوکس فرانسوی شناخته شد. در ابتدا، ساواته مورد تمسخر قرار گرفت و به عنوان کار اراذل و اوباش و دزد ها در نظر گرفته می شد. ساواته، سبک مبارزه ی فرانسوی با بوکس انگلیسی ترکیب شد و بوکس فرانسوی ساواته شد و هنر برگزیده ی دانشمندان و مردان باکلاس شد. بوکس فرانسوی ساواته تا زمان شروع جنگ جهانی اول بسیار پیشرفت کرد و گسترش یافت. در نتیجه ی شمار زیاد تلفات به جا مانده از جنگ، بسیاری از ساواته کار های ارشد کشته شدند و این هنر نیز تقریبا رو به انقراض رفت. به پاس تلاش ها و فداکاری های یکی از ساواته کاران بازمانده به نام کنت پیر باروزی (Count Pierre Baruzy)، که بوکس فرانسوی ساواته دوباره متولد شد. این هنر بار دیگر در فرانسه و دیگر اروپا شکوفا شد. در واقع، بحث های زیادی بر سر المپیکی شدن ساواته به عنوان یک ورزش، وجود دارد.
بوکس فرانسوی ساواته چقدر با دیگر هنرهای رزمی فرق می کند؟ ساختار رتبه بندی، یونیفورم، فلسفه، روش های لگدزنی و قوانین مسابقه آن است. ساواته همانند دیگر ورزش های رزمی اساسا با تمرین و انجام مبارزه برای رقابت فول کنتاکت و بدون قانون سروکار دارد. ؟؟...... یونیفورم ساواته ساده است. همه ی رزمی کاران یک پیراهن چند رنگ یک تکه، دستکش 28 گرمی بوکس و کفش های لگد زنی با نوک پنجه های سفت و محکم می پوشند. کفش ساواته شبیه کفش مخصوص کشتی گیران است، اما یک محافظ اضافی به دور مچ پا دارد، کف آن از نوع لاستیکی تخت و صاف می باشد و نوک آن نیز سفت و محکم است.
رتبه بندی در ساواته دستیابی به دو سطح است: تکنیکی و رقابتی. تمایز درجات ساواته با پوشیدن پیراهن و دستکش بوکس/ ساواته رنگی مشخص می شود. شکل درجه بندی تکنیکی به ترتیب: آبی، سبز، قرمز، سفید، زرد و نقره ای است. این آخرین درجه را با عنوان "پروفسور" ساواته می خوانند. ترتیب شکل درجه بندی رقابتی نیز، دستکش برنز و دستکش نقره ای می باشد.
در ساواته سه نوع گواهینامه وجود دارد: مبتدی (شاگرد)، مربی و پروفسور. دستکش طلایی فقط به افرادی اعطا می شودکه دارای شایستگی و مهارت استثنایی باشند.
تکنیک های لگدزنی ساواته (بوکس فرانسوی) در مقایسه با هنرهای رزمی آسایی شکلی منحصربه فرد دارند. بسیاری از لگدها هم برای حمله است هم برای دفاع. علاوه بر این، همه ی روش های لگدزنی به عنوان ابزاری برای گرفتن تعادل حریف و ناتوان کردن وی انجام می شود.
مسابقات ساواته بر اساس وزن، سن و جنس افراد طبقه بندی شده است. نقاط هدف قانونی برای تکنیک های لگد زنی شامل قسمت جلو و کناری سر، بدن و اندام های دیگر است و احتمالا خط حمله پایین، میانی و بالا باشد. نقاط هدف غیرقانونی نیز شامل پشت گردن، قسمت بالا و پشت سر و سینه (در خانم ها) است.
قسمت های مورد هدف قانونی برای ضربات مشت شامل قسمت های جلویی و دو طرف سر و نیم تنه ی بالایی است. هر ضربه ی مشتی که پایین تر از لگن یا سینه ی خانم ها زده شود، کاملا ممنوع است.
هیچ محدودیتی برای استفاده از ترکیباتی از تکنیک های لگد زنی در طول مسابقه وجود ندارد. اما برای کاربرد ترکیبات ضربات مشت محدودیت وجود دارد. همه ی ضربات مشت باید به صورت ترکیبی با تکنیک های لگد زنی انجام گیرند. (مانند کیک پانچ یا پانچ کیک)
