تای چی چوان (مشت زدن به حریف خیالی) را بوکس سایه ای، یوگای چینی و رقص میمون نیز می نامند که منشاء آن به 4700 سال پیش برمی گردد. بر اساس طوماری که کشف شد شروع تای چی چوان را به امپراطوری هوانگ تای که 2700 سال قبل از میلاد مشغول فرمانروایی بود نسبت می دهند.
پس از مدتی، تای چی چوان به سرعت گسترش یافته و به دیگر مناطق چین و سپس کشورهای دیگر رسید. پس از آن جنبه های قدرتی و انفجاری تای چی حذف شده و فقط حرکات آرام آن باقی ماندند. امروزه 6 سبک عمومی و اصلی تای چی چوان وجود دارند که در ادامه این مقاله از سایت ژیار آنلاین به برسی هر کدام از آنها می پردازیم.
این سبک در ابتدا به وسیله "چن بو بنگ" ابداع شده و پس از آن ژنرال "چن یو" به اصلاح آن پرداخته و با ترکیب آن با سبک چانگ چوان، تای چی چوان امروزی را پدید آورد. این سبک علاوه بر 5 تمرین روزمره ای که دارد دارای یک سری از تمرینات مشت زنی طولانی شامل 180 حرکت می باشد و سایر شکل های تای چی چوان به صورت مستقیم یا غیر مستقیم از آن نشات گرفته اند.
پس از اینکه استاد "وانگ تینگ" مرد این سبک به مدت 2 قرن در خفا باقی ماند تا اینکه "چن چانگ زینگ" با نادیده گرفتن قوانین خانوادگی، یک نفر خارج از خانواده چن یو به نام "یانگ لوچان" را به شاگردی خود قبول کرد. یانگ لوچان اولین کسی بود که تای چی را به صورت علنی تدریس کرد و بعد ها سبک او به نام "یانگ تای چی چوان" معروف شد. سبک چن بر دو اصل جدایی ناپذیر اهمیت سلامتی روحی و دفاع شخصی استوار است. این سبک سرعتی و انفجاری بوده و اهمیت زیادی برا مدیتیشن قائل است.
این سبک توسط لوچان و بر اساس سبک چن تای چی چوان بنا نهاده شد. لوچان از شاگردان استاد "چن چانگ" بود و بزرگان زیادی را در هنرهای مختلف رزمی شکست داده و شهرتش به عنوان یک مبارز نترس در سراسر چین پیچید. او به پکن فراخوانده شد تا به سربازان و اشراف زادگان آموزش دهد. او برای اینکه آنها راحت تر این سبک را یاد بگیرند فرم های این سبک را ساده تر کرد. این سبک به سه شکل فرم بلند، فرم متوسط و فرم کوتاه درآمد.
به این ترتیب حالت های فرم های قدیمی کاهش پیدا کرده و همچنین تکرار حرکات حذف شدند. سبک یانگ ترکیبی از 108 حرکت سخت و نرم می باشد که حالات راحت بدن، سادگی و قابلیت تمرین از مشخصه های بارز آن به شمار می روند.
سبک وو به وسیله وو کوان یو و بر اساس سبک یانگ بنا نهاده شد. وو به خاطر اجرای نرم و آرام حرکات، مشهور بود و پس از او پسرش وو جیان چوان مشغول به تکمیل فرم او شد. این سبک ساده بوده و به دلیل نیاز نداشتن به پرش و جهش های متفاوت، در رده های سنی مختلف رواج پیدا کرد.
سبک وویو شانگ بر اساس سبک چن و کتاب "راهنمای تای چی" نوشته شده توسط "وانگ" و به وسیله "وویو شیانگ" که ساکن استان هوبی بود به وجود آمد. وویو شیانگ به حدی برای این سبک ارزش قائل بود و به آن اهمیت می داد که حتی در آخرین لحظات عمرش با حاظرین به بحت در مورد این سبک می پرداخت. انسجام، حرکات آهسته و کوتاه و کارکرد سخت پاها از ویژگی های این سبک می باشند.
این سبک در شهر باودینگ که از شهرهای استان هوبی است که توسط "سون لوتانگ" با ترکیب سبک وویو شیانگ با دو سبک شینگ یی چوان و پاکوا ابداع شد. پس از مرگ "سون لوتانگ" دخترش جانشین او شده و راه او را دنبال کرد و توانست فرم قدم های روان را به این سبک اضافه کند. سبک سون تای چی چوان دارای 97 حرکت سریع با پیشروی های پیشرفته، عقب نشینی های آزاد و حرکات سریع می باشد.
این سبک توسط "فو سونگ" که یکی از اساتید برجسته پاکوا و کونگ فوی درونی بود ابداع شد. حرکات تعادلی در این سبک بسیار مورد توجه هستند.
علاوه بر سبک های اصلی، سبک های فرعی نیز در تای چی چوان وجود دارند که مشهورترین آنها عبارتنداز:
سبک تای چی 5 ستاره به وسیله "وانگ لانتینگ" که مستخدم شاهزاده "دوان" از سلسله "چینگ" بود خلق شد. وانگ قبلا سبک یانگ تای چی چوآن را از بنیانگذار آن یعنی یانگ لوچان که بعنوان استاد هنرهای رزمی برای شاهزاده دوان خدمت می کرده آموخته بود. او سبک خود را به" لی روی دونگ" و" سی شیانگ سان" آموزش داد و" لی روی دونگ" به تکمیل سبک استادش پرداخت.
گفته می شود که سبک تای چی چوان من به وسیله راهبان بودایی معبد شائولین پایه گذاری شده و نوع پیشرفته آن در اواخر سلطنت سلسله کوین توسط پیروان تائوئیسم و کنفوسیوس تمرین می شده است. این سبک در منطقة پینگ دینگ شان از استان هونان تمرین شده و بودیست تای چی چوآن نیز خوانده می شود.
سبک چانگ به وسیله "چانگ دونگ" که استاد بزرگ شوای چیائو یا همان کشتی چینی بود پایه گذاری شده و به وسیله پسر خوانده آمریکایی او یعنی "پیتر جما" تکمیل شد. سبک چانگ در واقع ترکیبی است از سبک قدیمی یانگ تای چی چوان، پرتاب های شوای چیائو و حرکت های دورانی سبک پاکوا می باشد. "چانگ تای چی" دارای 143 حرکت بوده و اصولاً سریع تر از سبک قدیمی یانگ اجرا می شود . تئوری مبارزه ای آن نیز به این صورت است که ابتدا حس کرده و سپس قفل، ضربه و یا پرتاب را اجرا می نمایند.
