هنر رزمی تکواندو که معنای لغوی آن "مبارزه با استفاده از دست و پا" می باشد بیش از 2 هزار سال پیشینه دارد. با این حال محتوای فیزیکی و معنوی آن هرگز به اندازه ای که الان است نبوده است. تکواندو را می توان یکی از قدیمی ترین هنرهای رزمی دنیا دانست که بصورت منحصر به فرد در کره توسعه یافته است.
تکواندو ورزشی است که به شیوه ای قدرتمند و منطقی به نیازهای بقا پاسخ می دهد و همچنان یک سیستم منظم مربوط به حوزه های درونی و بیرونی انسان را حفظ می کند. قدرت فوق العاده تکواندو به طور مستقیم از کاربرد علمی سیستم های بدن مستثنی است. قدرت زیادی لازم است تا بتوان چندین آجر، کاشی و یا تخته های چوبی را روی هم قرار داده و با ضربات دست یا پا آنها را شکست.
تکواندو تقریبا در هر بخش از بدن در حرکت های دفاعی و تهاجمی فعالیت می کند. تکنیک های آن شامل واحدهای ترکیبی برای حداکثر کارایی در مبارزه آزاد است. این واحدهای تمرینی شامل تمرینات بدن در حالت مشت زدن، لگد زدن، مسدود کرن، ترکیب این حرکت ها در الگوهای رسمی، حملات پیشگیرانه، ضد حمله و موارد دیگر می باشد.
تکواندو به عنوان یکی از هنرهای رزمی قدیمی شناخته شده است. از آنجا که انسان بطور غریزی از خود دفاع می کند می توان گفت که ویژگی های ابتدایی تکواندو بطور خود به خود آغاز شده اند. شکل دفاع از خود به یک بخش اساسی از زندگی روزمره انسان تبدیل شده و به تدریج به شکل ساده و سازمان یافته به یک سلاح منحصر به فرد و قدرتمند برای بقا تبدیل شده است.
در روند توسعه تکواندو احساس جدیدی از آگاهی از پتانسیل جسمی و ذهنی بدن انسان کشف شد. از طریق یک محرک فکری، آزمایش و تجربه، این مهارت غیر مسلحانه امروزه بدست آمده است و می توان با قاطعیت گفت که تکواندو یک هنر رزمی اخلاقی و علمی است.
برخی از ویژگی های شناخته شده تکواندو در نقاشی های مقبره سلطنتی Kakjeochong و Mooyongchong یافت شده اند. این نقاشی های دیواری به وضوح حرکات فیزیکی رزمی و مبارزات را نشان می دهند. از روی این نقاشی ها می توان فهمید که تکواندو از چه زمانی برای مردم شناخته شده است. به دلیل اینکه این ورزش در میان مردم بسیار محترم بوده در نقاشی های دیواره و مقبره ها آن را به تصویر کشیده اند.
بر روی سنگ های معابد و زیارت گاهها در زمان سلسله سیلا اشکالی به تصویر کشیده شده اند که انواع مختلف تکواندو را نشان می دهند. در طول سلطنت چی هونگ فرهنگ کره ای و هنرهای رزمی به شکوفایی زیادی رسیدند. سیلا در آن زمان پادشاهی کوچک و ضعیف بود و بطور مداوم توسط پادشاهی کشورهای همسایه Koguryo و Baek-je مورد تهدید قرار می گرفت.
Hwa Rang نه تنها در ورزش های معمولی مانند تیراندازی و سوارکاری بلکه در رشته های ذهنی و فیزیکی و همچنین بسیاری از اشکال مبارزه با دست و پا آموزش دیده بود. گروهی از شوالیه های جوان قوی و نترس از طریق تلاش های بی امان خود برای تسخیر زودخانه های متلاطم و زمین ناهموار بسیار پخته و آماده شده بودند. نزاع بی رحمانه آنها برای دفاع از کشور در سراسر شبه جزیره شناخته شده بود. پیروزی های آنها منجر به وحدت و یکپارچگی سه پادشاهی موجود در شبه جزیره شد.
سلسله گوگوریو(935-1392) بیشتر در مورد مبارزات غیر مسلح محبوبیت داشت. در این دوره بود که هنرهای رزمی از لحاظ علمی تجزیه و تحلیل و سیستم بندی شدند. آنها بعدها به دوران یی (a.d.1392-1910) پیوستند. کم کم در میان طبقات حاکمه احساسات ضد نیروهای قوی ترویج شد و tae kyon عموما و آشکارا از بین رفت. در پایان سلسله یی هنرهای رزمی ظاهرا در تمام دوره های روشنفکری مدنی شاهد از بین بردن تمام نشانه های شدت و شادابی اولیه خود بودند.
برای چندین دهه بعد ازا نقلاب قرن بیستم تصرف کره به وسیله ژاپن منجر به ممنوعیت تمامی هنرهای رزمی شد. پس از آنکه کره در سال 1945 آزاد شد بسیاری از موسسات هنرهای رزمی شروع به کار کردند. هرکسی حضور خود را با استاندارد خاصی از سبک و روش خود اعلام می کند. به همین منوال، طلوعی جدید برای tae kyon رقم خورد. احیای آن در اشکال مختلف می تواند توضیح دهد که تاثیری عمیق در ساختار جامعه کره باقی گذاشته تا این فرصت را داشته باشد که مجددا شکوفا شود. یک دهه بعد، تکواندو به عنوان هنر رزمی ملی کره معرفی شد. این نام شبیه نام قدیم tae kyon است و کاملا هنر دست (tae) و پا (kwon) را توصیف می کند.
یک ضربه چه با پا یا دست و یا هر قسمت دیگر بدن زده شود اثر مستقیمی بر روی هدف شناخته شده ایجاد می کند و این اثر بسته میزان آسیب هدف یا بافت متغیر است و در نهایت ویژگی خاصی از ضربات را تعیین می کند. در مواجهه با هدف اگر زمان تماس و جابجایی صفر و یا حداقل باشد، ضربات در درجه اول خواهند بود. ضربه درجه دوم حداکثر آسیب را وارد می کند. انرژی کل بلافاصله پراکنده می شود. برای ضربات درجه سوم، زمان تماس نسبت به ضربات درجه اول و دوم طولانی تر است زیرا اینبار نیروی حمله یک هدف را برای فاصله متغیر هل می دهد و تمام نیرو در هنگام جابجایی تمام می شود.
