در دنیای امروز، روش های مبارزه نظام مند و طبقه بندی شده زیادی وجود دارد و اغلب به عنوان "سبک های هنر های رزمی" نام برده می شوند. بعضی از این سبک ها بسیار سنتی اند و از تاریخ منشا می گیرند. بعضی دیگر امروزی تر هستند. علی رغم این تفاوت، اگر چه این سبک ها به طور یقین نکات مشترک زیادی دارند، هر کدام از آن ها دارای شیوه مبارزه منحصر به فردی است. در راستای اهداف این مقاله، سبک های هنر های رزمی در بخش های زیر طبقه بندی می شوند: سبک های ایستاده یا ضربه ای، سبک های مبارزه زمینی یا گلاویزی، سبک های زمین زدن یا پرتابی، سبک های وابسته به سلاح، سبک های تفکری یا ملایم، و سبک های ورزشی ترکیبی MMA.
سبک های هنر های رزمی ایستاده یا ضربه ای اصولا به هنرجو یاد می دهد که در حالت ایستاده (حالتی که روی پاهایش ایستاده است) چگونه با استفاده از بلوکه کردن، ضربات پا، مشت، زانو و آرنج از خود دفاع کند. درجه ای که هنرجویان هر یک از این جنبه ها را یاد می گیرند، به سبک، زیر سبک و مربی خاص بستگی دارد. بنابراین، بسیاری از این سبک های ایستاده جنبه های دیگر مبارزه را نیزآموزش می دهند، اگرچه هدف اصلی شان محسوب نمی شود.بعضی سبک های ضربه ای شامل موارد زیر است:
تمرکز اصلی سبک های گلاویزی در هنر های رزمی این است که به هنرجو آموزش داده شود که چگونه حریف خود را به زمین بزند و یا به جایی بکشاند که بتواند به وضعیت غالب و تسلط دست یابد و در انتهای مبارزه بتواند حریف را ناکار کند. بعضی سبک های گلاویزی شامل موارد زیر است:
مبارزه همیشه از حالت ایستاده شروع می شود. تنها روش قطعی برای کشاندن مبارزه به زمین، به کار بردن تکنیک های زمین زدن و پرتاب کردن حریف و جایی که این تکنیک های پرتابی از آن نشات می گیرد، است. توجه داشته باشید که تمام سبک های گلاویزی قدیمی، تکنیک زمین زدن را نیز آموزش می دادند و بیشتر این سبک های پرتابی گلاویز شدن را یاد می دهند. بنابراین، اشتراکات قابل توجهی دارند. اگرچه تاکید اصلی این سبک ها روی تکنیک های زمین زدن است. بسیاری از سبک های پرتابی شامل موارد زیر است:
در سیستم و اسلوب بسیاری از سبک های مزبور، سلاح به کار می رود. برای مثال هنرجویان کاراته گوجوریو (Goju-ryu karate) از شمشیری چوبی به نام بوکن (Bokken) استفاده می کنند. هنوز سبک هایی از هنر های رزمی وجود دارد که تمرکز اصلی شان روی به کار بردن سلاح است. چندین سبک سلاحی در زیر آمده است:
افرادی که شروع به یادگیری سبک های تفکری یا ملایم هنر های رزمی می کنند، بیشتر به تکنیک های نفس کشیدن، تناسب اندام و جنبه معنوی مبارزه می پردازند. البته تمام این سبک ها قبلا در مبارزه استفاده می شد. چندین سبک ملایم در زیر ذکر شده است:
در واقع اکثر هنر های رزمی تکنیک های مشترکی را به کار می گیرند. همان طور که گفته شد، در سال های اخیر، بسیاری مدارس به دلیل محبوبیت مسابقات هنر های رزمی ترکیبی و آموزش و به کار گیری سبک های رزمی متعدد با هم به عنوان هنر های رزمی ترکیبی طبقه بندی می شوند. اصطلاح MMA عموما به آموزش رقابت کردن در سبکی ورزشی از هنر های رزمی دلالت می کند که در آن گلاویز شدن، مبارزه ایستاده، زمین زدن، پرتاب کردن و ناکار کردن (حذف کردن) مجاز است. علاوه بر موارد مزبور، سبک های ترکیبی دیگری نیز وجود دارد که در زیر به آن ها اشاره شده است:
