جیت کان دو یا هنر مشت زنی سریع ، برای اولین بار توسط بروس لی ( هنرپیشه ی معروف سینما و مبارز) پایه گذاری شد. جیت کان دو بر اساس فلسفه ی سادگی، صراحت و استقلال بنا نهاده شده است و به هیچ سبک یا روش مبارزه ی خاصی اشاره ندارد. هنرهای رزمی ایجاد شده توسط بروس لی به تکنیک های تهاجمی قوی برای برنده شدن اشاره دارند. همان تکنیک ها، اساس فرم های هنرهای رزمی ترکیبی هستند.
بروس لی به دلیل اجرای مبارزات عالی در بسیاری از فیلم های هنرهای رزمی به محبوبیت رسید. او بسیاری از تکنیک ها و اصول مبارزات را در طول دوران زندگیش فرا گرفت. آموزش های اولیه ی او در مبارزات وینگ چون بوده است. همچنین او یک بوکسور و شمشیرساز حرفه ای می باشد. بروس لی در دهه ی 1960 شروع به ترویج سبک هنرهای رزمی مخصوص به خودش کرد. او فرم های زیادی از هنرهای رزمی ترکیبی را با آموزش های مخصوص به خود در ورزش های دیگر به کار برد. جیت کان دو، نتیجه ی چنین کار و پیش زمینه ای است و بر روی اجرای بهترین تکنیک ها در هر موقعیتی، بدون درنظرگرفتن سنت یا فرم اشاره دارد.
در ابتدا جیت کان دو توسط استادان زیادی از هنرهای رزمی به سخره گرفته شد. بروس لی شروع به آموزش آن به افراد دیگر کرده بود و تاکید زیادی بر اجرای درست حرکات و سادگی آن ها داشت. او ترجیح می داد که فقط به حفظ فرم های خاص نپردازد و از حرکاتی مجزا در مبارزاتش استفاده بکند. در اصل هدف از جیت کان دو، برنده شدن در مبارزات است و برای اثبات و نشان دادن قوی بودن مبارز انجام نمی شود.
در جیت کاندو ، جا خالی دادن و قفل کردن مد نظر نیست و بیشتر از آن به اعمال حمله بر روی رقیب توجه می شود. حرکات اساسی در جیت کان دو شامل ضربات پایین تنه، به دام انداختن حریف از طریق دست و پا برای حفظ کنترل خود و استفاده از مشت می باشند. هنرجویان در چهار وجه به نام های مشت زدن، به دام انداختن، لگد و قلاب کردن به خوبی آموزش می بینند. در این سبک از تکنیک های مشت زنی و شمشیربازی هم استفاده می شود، البته آن ها با حرکاتی از هنرهای رزمی ترکیب شده اند.
لی همیشه بر این نکته مصر بود که به جیت کان دو به عنوان یک سبک نگاه نکنند، چون اصلا به سبک خاصی شبیه نیست. به هنرجویان تکنیک های خاصی برای مبارزه آموزش داده می شود. در جیت کان دو به اجرای آن تکنیک ها تاکید می شود و فقط به اجرای چندین تکنیک آموزشی پایه توجه نمی شود. جیت کان دو به سبک مبارزه ای فیلم ها شباهت بسیاری دارد، چون در آن ها هم به سبک و قانونمندی حرکات توجه کمتری شده است و اولویت به برنده شدن در مسابقه داده شده است. در آموزش جیت کان دو تاکید زیادی بر روی یک روش خاص برای مبارزه نیست و اگر می خواهید یک حرکت را در انجام دهید، باید به فکر نتیجه ای عالی از آن باشید.
پس از مرگ بروس لی، آموزش جیت کان دو توسط هنرجویان ارشد و دوستان نزدیک او ادامه پیدا کرد. بروس لی خواستار حفظ هر چه بیشتر جیت کان دو شده بود ، ولی هنرجویان لی به دنبال ادامه ی برنامه های خود بودند. امروزه هنرجویان بروس لی ، مدارس هنرهای رزمی زیادی را دایر کرده اند و بنیاد بروس لی (Bruce Lee Foundation ) در تلاش برای دایر کردن مدرسه ای رسمی و اصولی برای فرم خاص جیت کان دو است.
از نظر فلسفی نباید در فرم جیت کان دو هیچ گونه تعصبات اشتباه، تعصبات درست یا معمول صورت بگیرد. جیت کان دو هنوز هم دارای مخالفان زیادی است، چون اشخاص زیادی آن را یک سبک غیر قابل تعریف می نامند. جیت کان دو دارای پیروان زیادی برای اصول و تمریناتش شده است و به عنوان سبکی مشهور برای مبارزه در قرن بیست و یکم شناخته شده است.تکنیک ها و فلسفه ی جیت کان دو برای موقعیت های زندگی واقعی و مبارزات واقعی کاربرد دارد. در جیت کان دو باید با یک شخص دیگر تمرین کنید تا بتوانید آن تکنیک های خاص را در شرایط واقعی اجرا بکنید.
ایده ی متوفف کردن، کلید اصلی جیت کان دو است. اصول اساسی در جیت کان دو به صورت زیر هستند.
جان فان حروف اول نام بروسلی در زبان چینی است . از بروس لی در یکی از برنامه های Longstreet پرسیده شد که نام آن کاری که تو انجام می دهی چیست؟ بروس لی به توضیح آن هنر رزمی پرداخت و گفت که جیت کان دو ترجمه ای از زبان چینی کانتونی است و جیت به معنی متوقف کردن است. کان به معنی مشت و دو به معنی روش می باشد. پس منظور از جیت کان دو، روش متوقف کردن مشت می باشد.
در طول سالیان زیادی این سوال مطرح می شد که جیت کان دو یک سبک است یا یک فلسفه؟. آن یک هنر رزمی شرقی است یا غربی؟ از بروس لی نقل قول کرده اند که گفته است که جیت کان دو فقط یک اسم است. البته یقینا او از روش های خاصی برای اشاره به آن تکنیک ها و استراتژی ها استفاده کرده بود.
