ساندا (مبارزه آزاد به چینی) یک ورزش رزمی فول کانتاکت و مدرن چینی است. در آموزش ساندا دامنه ی وسیعی از تکنیک های کاربردی و موثر به کار می رود. در حال حاضر ساندا رایج ترین و اثبات شده ترین ضربات پایه ای به کار رفته توسط مبارزان هنرهای رزمی ترکیبی در مسابقات MMA است.
ساندا که به آن سانشو نیز می گویند، توسط ارتش چینی ابداع و از سبک های سنتی چینی از جمله کونگ فو، شائو جیائو (Shuai Jiao) و چین نا (Chin Na) گرفته شده است.
بسیاری از تکنیک ها و استراتژی های ساندا با آنچه در دیگر هنرهای ضربه ای مانند بوکس، کیک بوکسینگ و موی تای آموزش داده می شود، متفاوت است. برخی از رایج ترین سلاح های ساندا در دیگر هنرهای رزمی به کار برده نمی شود. برای مثال، sidekick (لگد کناری) که یکی از کاربردی ترین سلاح های ساندا است در موی تای و کیک بوکسینگ هلندی غیر متداول است. تکنیک های چرخشی نیز معمولا در ساندا به کار می رود.
علاوه بر این، تکنیک های کلینچ گراپلینگ (clinch grappling) ساندا نیز با کلینچ کردن به کار رفته در موی تای فرق می کند، چون در قوانین این سبک گرفتن پا مجاز است. تلفیقی از تکنیک زمین زدن کشتی با ضربات فول کانتاکت، ساندا را به هنری کاربردی برای مهارت MMA تبدیل کرده است. دامنه ی وسیعی از تکنیک های زمین زدن (takedowns ) مانند پرتاب کردن، گلاویز شدن، درو کردن و پشت پا زدن در ساندا به کار می رود.
مفاهیمی چون خشونت، تله انداختن و حملات دروغی و فریب دهنده برای ضربه زدن و زمین انداختن، ضربات متوالی چند کاربردی و تکنیک های بردن بازی به کار می رود. در ساندا تاکید ویژه ای روی سکوی بدون رینگ و قفس می شود. مبارزان باید مقاومت کنند و از زمین خود محافظت کنند و برای جلوگیری از پایین افتادن از سکو، به جلو حرکت کنند. بنابراین، حرکت به جلو یک موضوع رایج و قابل توجه در ساندا است.
