در بسیاری از هنرهای رزمی آسیایی، رنگ کمربند های هنرجویان نشان دهنده ی رتبه و تجربه ی آنهاست. در جودو (یک هنر رزمی ژاپنی) که روی تکنیک پرتاب کردن و گلاویز شدن تاکید می شود، 16 سطح ترکیبی از کمربند ها وجود دارد. 6 سطح برای کمربند رنگی و 10 درجه برای کمربند مشکی وجود دارد. سفید رنگی عمومی است که نشان دهنده هنرجوی تازه کار است، اما مشکی نشان دهنده ی یک هنرجوی ماهر است که درجات مختلف کمربند مشکی را کسب کرده است. بالاترین درجه در جودو دهمین درجه کمربند مشکی است.
در جودو، رتبه بندی کمربند های رنگی را grades یا کیو (به زبان ژاپنی) و رتبه بندی کمربند مشکی را degrees یا دان می گویند. شش سطح کمربند های رنگی در ترتیبی نزولی رتبه بندی شده است، یعنی اولین درجه، آخرین سطح قبل از اولین درجه کمربند مشکی است.
به طور معمول، 10 درجه برای کمربند مشکی به ترتیبی صعودی وجود دارد، اگرچه هیچ محدودیتی برای رتبه بندی درجات وجود ندارد. سیستم رتبه بندی کمربند های رنگی در سال 1935 معرفی شد، وقتی که استاد جودو میکونوسوکه کاوایشی (Mikonosuke Kawaishi ) شروع به تدریس جودو در پاریس، پایتخت فرانسه کرد.
رنگ کمربندها بسته به کشورها و فدراسیون ها یا انجمن های جودو برای افراد مبتدی و پیشرفته متفاوت است. سفید رنگی عمومی که نشان دهنده ی هنرجوی مبتدی یا تازه کار است. وقتی که هنرجوی جودو شش مرحله را پشت سر گذاشت، به ترتیب شش کمربند رنگی زرد، نارنجی، سبز، آبی، صورتی و قهوه ای می گیرد. برای مثال، اعضای باشگاه جودو OBC در سطح پیشرفته، برای درجه چهار تا شش کمربند سفید و از درجه یک تا سه کمربند قهوه ای می پوشند. اعضای این باشگاه برای کمربند مشکی، کمربندهای درجه ششم تا هشتم قرمز راه راه سفید می باشد و برای درجه نهم و دهم نیز قرمز یکدست به کار می رود.
هنرجویان جودو اغلب بر اساس سن گروه بندی می شوند، افراد 16 سال و بالاتر در رده ی senior قرار می گیرند و اعضای مبتدی (دون پایه) اکثرا خردسال هستند. این اعضا معمولا قبل از رسیدن به اولین درجه کمربند مشکی، باید درجات بیشتری را نسبت به اعضای ارشد کسب کنند. در برزیل گاهی اوقات، قبل از اعطای کمربند آبی کمربند خاکستری به هنرجویان اعطا می شود. انجمن جودوی آمریکا نیز قبل از اولین degree کمربند مشکی، 12 کمربند رنگی دارد.
رده بندی کمربندها در جودو بسیار متفاوت از دیگر هنرهای رزمی آسیایی مانند کاراته و تکواندو است. چون در واقع بالاترین درجه سبک جودو کمربند قرمز یکدست است، نه مشکی. اگرچه بعضی از سبک های مدرن از جمله جیوجیتسو برزیلی شکل تکامل یافته جودوی سنتی اند و سیستم رده بندی کمربندهای آن ها شبیه جودو است، اما سیستم شان شامل دان نهم و دهم کمربند قرمز یکدست نیست. بلکه هنرجویان تازه کار در جیو جیتسو برزیلی با کمربند سفید شروع می کنند و کمربند مشکی بالاترین سطح درجات است.
جودو و جیوجیتسو برزیلی (Brazilian jiu jitsu) یا بی جی جی (BJJ) از جیوجیتسو ژاپنی قدیمی تکامل یافته اند. از لحاظ سبک، در جودو بیشتر از حالت های ایستاده و گلاویز شدن استفاده می شود، اما در جیوجیتسو برزیلی (بی جی جی) بیشتر روی مبارزه روی زمین تمرکز می شود. چون هنرهای رزمی هرکدام سیستم های مختلفی هستند، بنابراین مراحل دستیابی به کمربند مشکی در هر سبکی تقریبا متفاوت از دیگری است.
مطابق قوانین فدراسیون جیوجیتسو، صعود از کمربند سفید به کمربند مشکی در بی جی جی بر اساس سنی که شما آموزش را شروع می کنید، فرق می کند. در واقع هیچ مینیمم زمانی استراحت برای کسب یک کمربند در افرادی که از سن چهار سالگی شروع به آموزش این هنر می کنند، وجود ندارد. هنرجویانی که از سن 18 سالگی یا بالاتر شروع می کنند، حدود پنج تا شش سال طول می کشد تا کمربند مشکی دریافت کنند. اخذ درجه بسیار وابسته به نظر و رای مربی است. شاگردان برای اخذ کمربند مشکی، باید عضو فدراسیون بین المللی جیوجیتسوی برزیلی (IBJJF) باشند.
رتبه هنرجویان جودو بر اساس درجه بندی دان است و در این هنر، 10 درجه دان وجود دارد. این دان ها از شودان شروع می شود و به جودان ختم می شود. افرادی که دارای کمربند مشکی جودو هستند، باید یک مسابقه یا بیشتر را با فن توکی وازای پرتابی برده باشند. دریافت اولین دان کمربند مشکی در جودو، تنها شروعی برای ورزشکار جودو شدن می باشد و در دنیای جودو به معنای یک ورزشکار ماهر نیست. بر طبق قوانین فدراسیون جودو در ایالت متحده، حداقل سن لازم برای شودان (اولین دان کمربند مشکی) 14 سال است.
