هنر رزمی تکواندو، که معنای لغوی آن " هنر مبارزه با دست و پا" می باشد بیش از دو هزار سال قدمت دارد. با این حال، پس از گذشت این زمان هنوز هم محتوای جسمی و روحی خود را حفظ کرده است. تکواندو به عنوان قدیمی ترین هنر رزمی برای دفاع شخصی که در کشور کره پدید آمد در جهان شناخته می شود.
تکواندو برای اولین بار در 37 سال قبل از میلاد توسط سلسله Koguryo پایه گذاری و ثبت شده است.
تکواندو یک سیستم منظم و منطقی می باشد که به حوزه های داخلی و خارجی انسان مرتبط است. تکواندو قدرت بسیار عظیمی را به اندام های ما می دهد به طوری که با دست های خالی می توانیم تخته های چوبی را با مشت بشکنیم. تکواندو از هر بخش بدن برای انجام حرکات تدافعی و تهاجمی استفاده می کند و ترکیب آنها با هم می تواند بیشترین بازده را بدهد. این اعمال عبارتند از: مشت زدن ، ضربه زدن، مسدود کردن و ترکیبی از آنها در قالب فرم های خاص می باشند.
آموزش این کارها نه تنها برای دفاع از خود مفید می باشند بلکه به نظم و انضباظ شخصی هم کمک می کنند و قدرت و صلابت لازم برای موفقیت را در دیگر زمینه ها برای ما فراهم می کنند.
تکواندو را می توان به قدمت تاریخ در نظر گرفت. از زمانی که انسان یاد گرفت که از خود محافظت کند، می توان گفت که ویژگی های ابتدایی تکواندو خود به خود به وجود آمده است. این شکل دفاع از خود به دلیل اهمیتی که در زندگی روزانه داشت به مرور زمان کارآمدتر شد و به عنوان یک سلاح قدرتمند، کارآمد و منحصر به فرد برای بقای انسان سازمان یافت.
در روند توسعه تکواندو، حس جدیدی از آگاهی در هر دو بخش جسمی و روانی در بدن انسان کشف شد. از طریق محرک های فکری، آزمایش و تجربه، مهارت ها ارتقا یافته تا امروز به عنوان یک هنر رزمی فنی و اخلاقی شناخته شود.
قبل از تولد مسیح، سه پادشاهی Koguryo، Baek-jeو Silla در شبه جزیره ای که الان به عنوان کره شناخته می شود تاسیس شدند. در هر یک از این پادشاهی، مهارت ها و تکنیک های تکواندو که در آن زمان به عنوان su su bak شناخته شده بود پدید آمدند که نسبت به تکواندوایی که ما امروزه می شناسیم بسیار پیچیده تر بود. آنها آن را به عنوان یک سلاح ، به سربازان نظامی آموزش می دادند.
برخی از اولین ویژگی های شناخته شده تکواندو را می توان در نقاشی های دیواری در مقبره های سلطنتی از دوره Koguryo یافت. این نقاشی های دیواری به وضوح استفاده از تکواندو را در جنگ ها و مبارزات نشان می دهند. از این تصاویر و نقاشی های دیواری می توان این را فهمید که تکواندو به عنوان یک ورزش رزمی، بسیار مورد احترام مردم بوده است.
در معابد و زیارتگاه ها در دوران سلسله Silla تصاویری بر روی سنگ حکاکی شده اند که شکل های مختلف تکواندو را نشان می دهد. در دوران سلطنت چین هیونگ که پادشاه بیست وچهارم سلسله سیلا بود، فرهنگ کره ای و هنرهای رزمی شکوفا و ارتقا یافتند. سیلا دارای پادشاهی ضعیف و کوچک بود که به طور مداوم مورد آزار و اذیت پادشاه های همسایه مانند Koguryo قرار می گرفت.
در آن زمان سهم برجسته توسعه هنرهای رزمی، نشات گرفته از افسر نخبه نظامی به نام Hwa Rang بود که به جوانان هنرهای رزمی را برای دفاع و تهاجم یاد می داد. گروهی از جوانان که به هنرهای رزمی تسلط داشتند و علاوه بر آن در سوارکاری و تیراندازی هم خبره بودن تلاش کردند تا برای اولین بار سه پادشاهی این شبه جزیره را با یکدیگر متحد سازند که در آخر هم توانستند به این عمل دست یابند.
سلسله Koguryo بیشترین استفاده را از هنرهای رزمی بدون سلاح داشتند. در طول این دوره بود که هنرهای رزمی از نظر علمی و نظام بندی مورد بررسی قرار گرفت. برای چند دهه پس از آغاز قرن بیستم که ژاپن کره را اشغال کرد استفاده از تمامی هنرهای رزمی را ممنوع کرد. به همین دلیل عده کمی از طرفداران سرسخت هنرهای رزمی، آن را به صورت پنهانی انجام می دادند و برای زنده نگه داشتن آن تلاش کردند.
پس از آنکه کره در سال 1945 آزاد شد، دوباره باشگاه های ورزشی با استاندارد خاص خود شروع به کار کردند. احیای دوباره آن در اشکال مختلف، جامعه کره را شکوفاتر کرد. یک دهه بعد، تکواندو به عنوان هنررزمی ملی معرفی شد.
