تای چی چوان بمعنای « مشت متعالی » یا « مشت بزرگ نهایی » و سبکی شمالی است که جزو سه سبک اصلی و درونی می باشد و تای جی Tai Ji ( مشت زنی با حریف موهومی ) ، بوکس سایه ای ، یوگای چینی و سبک رقص میمون نیز نامیده می شود . قدمت تاریخی آن به 4700 سال پیش و به طوماری از ابریشم ، معروف به هوانگ تای یا نسخة امپراطور زرد می رسد . این طومار از قبری که متعلق به سلسله هان غربی بوده ، در حومه چانشاد واقع در ایالت هونان کشف شده است . بر روی این نسخه ، تمریناتی ترسیم شده است که معروف به تائوئین ( توئی نا ) بوده و به امپراطور هوانگ تای ( 2700 ق . م ) نسبت داده می شود.
می گویند بنیانگذار این سبک استادی بنام (چانگ سان فنگ) معروف به « فنا ناپذیر » بوده است که آنرا از ترکیب تمرینات ترسیم شده در نسخة هوانگ تای با روش مبارزه مار با مرغ درنا بوجود آورده و ابتدا در معبد ابرهای سفید واقع در کوههای پکینگ و بعد ها در کوههای وودانگ واقع در استان هوپی به مریدانش آموزش داده است ! البته بسیاری از دست اندرکاران ، زیستن او را به اواسط قرن 5 میلادی نیز نسبت می دهند ! گفته می شود چانگ سان فنگ دارای شغل قضاوت در ناحیه چونگ سان بود که از مقام رسمی خود چشم پوشیده و به زُمرة طرفداران کنفوسیوس در آمده بود . چانگ سان فنگ مذهب تائو را از فردی بنام هاو لونگ – اژدهای آتشین – فراگرفته و سپس به کوههای وودانگ رفته و مدت 11 سال در آنجا به مراقبه پرداخت تا کاملاً از تائو – حقیقت – آگاهی یافت . وی علاقة وافری به ئی چینگ ( کتاب تغییرات ) داشته و با سفر به مکانهای مختلف ، تکنیکهای چی کُنگ و هنرهای رزمی شائولین را فرا می گرفت . فنگ با تحقیق بر روی تئوری یین و یانگ ، نمودار پنج عنصر ( وو شینگ ) و نمودار هشت بخشی ئی چینگ توانست کونگ فوی درونی وودانگ و سبک تای چی چوآن را که بخشی از آن می باشد ، ابداع کند . همچنین گفته می شود که وی ، تای چی چوآن را در کوههای وو دانگ و از امپراطور افسانه ای ، زوآن وو آموخته بود
نظریات دیگری نیز در مورد مبتکر تای چی چوآن موجود است . عده ای معتقدند که این سبک توسط هان گونگیو و چنگ لینک بوجود آمده است . کسانی نیز آنرا منتسب به کسوکز ان وینسگ یا لی دائوزی از سلسلة تانگ می دانند .
شخصی بنام )وانگ تسونگ یوه( نیز در دوران سلسلة چینگ این سبک را در کتابی بنام تای چی چوآن لون آ شرح داده و تای چی چوآن نامگذاری کرده است
اما احتمالاً ریشه تای چی چوآن امروزی به سبک ابداعی (ژنرال چن وانگ تینگ) نهمین نسل از خانواده چن یو در استان هونان باز می گردد و چون این سبک دارای پنج تمرین روزمره شامل 13 حرکت اصلی بود ، بنام شی سان شی ( سیزده گام ) معروف شد . این 13 حرکت از 8 حرکت دست و 5 حرکت پا تشکیل شده اند . از سال 1850 این هنر به سرعت از استان هونان به سایر نواحی چین گسترش یافته ولی جنبه های قدرتی و انفجاری آن کنار گذاشته شد و تنها حرکات آرام آن باقی ماند ! امروزه شش سبک عمومی و اصلی از این هنر تمرین می شود که عبارتند از :
1 ) چن تای چی چوآن Chen :
سبکی که گفته می شود اولین بار در سال 1369 توسط چن یو بنگ (Chen You Beng) در روستای چن جیانگو واقع در استان هونان بوجود آمده و ژنرال چن وانگ تینگ نهمین نسل از خانوادة چن یو آنرا اصلاح نموده و با ترکب آن با سبک چانگ چوآن ، سبک امروزی را بوجود آورده است . این سبک که بنام Log Jia ( فرم قدیمی ) نیز نامیده می شود ، علاوه بر پنج تمرین روزمره ، دارای یکسری تمرینات مشت زنیِ طولانی شامل 180 حرکت می باشد و سایر استیل های تای چی چوآن ، بطور مستقیم یا غیر مستقیم از آن ناشی شده اند .
2 ) یانگ تای چی چوآن Yang :
سبکی که از روی سبک چن و توسط (یانگ لوچان) از اهالی شهر گوانگ پینگ واقع در استان هوبی بوجود آمده است . وی که شاگرد استاد چن چانگ زینگ بود , بزرگان زیادی را در هنرهای مختلف رزمی شکست داده و شهرتش بعنوان یک مبارز در سراسر چین پیچید . تا اینکه برای تدریس به پکن دعوت شده و سربازان و اشراف زادگان را آموزش داد . بعد از او به ترتیب ، پسرانش یانگ بن هو و یانگ جیان هوو و نوه اش یانگ چنگ فو فرم های این سبک را ساده تر کرده و بعنوان فرم های رسمی ، پذیرفته شدند . این فرم ها که امروزه بعنوان متداول ترین سبک تای چی چوان محسوب می شوند ، سه نوع می باشند : فرم بلند ، فرم متوسط و فرم کوتاه . گفتنی است فرم کوتاه ، توسط چنگ من چینگ یکی از شاگردان استاد بزرگ یانگ چنگ فو ایجاد شده که در آن ، حالتهای فرم های قدیمی ، کاهش یافته و تکرار حرکات ، حذف شده اند . سبک یانگ ترکیبی است از 108 حرکت سخت و نرم که حالات راحت بدن ، سادگی و قابلیت تمرین ، از مشخصات آن می باشد
3 ) وو تای چی چوآن Wu :
سبکی که از روی سبک یانگ و توسط وو چوآن یو یا وو کوآن یو ( 1902 – 1834 ) از شهر داشینگ واقع در استان هوبی بوجود آمده است . وو بخاطر اجرای نرم و آرام حرکات ، معروفیت خاصی داشت و بعد از او پسرش وو جیان چوآن ( 1942 – 1870 ) سبک پدر را تکمیل کرده است . سبک وو از نظر اجراء ، راحت بوده و بعلت عدم نیاز به پرش ها و جهش های مختلف ، در میان گروههای سنّیِ مختلف رایج می باشد .
4 ) وویو شیانگ ( زیانگ ) تای چی چوآن :
سبکی که از روی سبک چن و کتاب « راهنمای تای چی » نوشتة وانگ زوینگو و توسط وویو شیانگ ( 1880 – 1812) ساکن یونگ نیان واقع در استان هوبی بوجود آمده است . گفته می شود وویو شیانگ حتی در موقع مرگش ، دربارة تای چی با حضار بحث می کرده است ! برجسته ترین شاگرد وی ، خواهرش ( 1892 – 1832 ) بود که او نیز مهارت هایش را به همشهری اش هو وی ژنگ یا هائو ویزن منتقل کرد لذا این سبک را هائو تای چی چوآن و وو هو تای چی چوآن نیز می نامند . انسجام ، حرکات آهسته و کوتاه و کارکرد سخت پاها از ویژگیهای این سبک می باشند .
5 ) سون تای چی چوآن Sun :
سبکی که بعد از سال 1915 از ترکیب سبک وویو شیانگ با سبکهای شینگ یی چوآن و پاکوآ و توسط سون لوتانگ از شهر باودینگ از توابع استان هوبی بوجود آمده است . بعد از مرگ استاد ، دخترش جیان یوآن ( متولد 1914 ) جانشین شایسته ای برای پدر بوده و سبک او Huo Bu Jia ( فرمِ قدم های جاری ) نیز نامیده می شود . این سبک دارای 97 حرکت سریع بوده و پیشروی های پیشرفته ، عقب نشینی های آزاد و حرکات سریع و چالاک از مشخصات آن می باشند .
6 ) فو تای چی چوآن :
سبکی که خالق آن استاد فوژن سونگ ، استاد سبکهای تای چی چوآن ، پاکوآ و کونگ فوی درونی وو دانگ بوده است . در این سبک ، حرکات ِ تعادلی مورد توجه می باشند .
