اصطلاح کیک بوکسینگ تا حدودی عمومی است که شامل ترکیبی از چندین ضربات مختلف یا سبک های مبارزه ایستاده است و در رده بندی ورزش های رزمی قرار دارد. اگر چه این اصطلاح کیک بوکسینگ به طور خاص از ژاپن شروع شد و از کاراته فول کنتاکت تکامل یافته است، تاریخچه و ریشه آن به هنر های رزمی تایلند و بوکس موی تای گره خورده است.
بوکس موی تای یک هنر رزمی سخت است که از تایلند سرچشمه می گیرد. شواهدی وجود دارد که ریشه این ورزش به نوعی بوکس قدیمی به نام موی بوران برمی گردد که سربازان سیامی (اهل کشور تایلند) از آن استفاده می کردند. در دوره سوخوتای Sukothai (1377-1238)، موی بوران برای بهره بردن از پیشرفت های شخصی برای بزرگ منشی و ایجاد سبکی برای مبارزان شروع به تحول کرد، و این تکامل تا وقتی که پادشاه چولالونگ کورن در سال 1868 بر سرزمین تایلند مسلط شد، ادامه داشت. تحت رهبری صلح آمیز این پادشاه، این هنر تبدیل به ورزش فیزیکی، وسیله ای برای دفاع شخصی و تفریح و سرگرمی شد. بنابراین، مانند یک ورزش در مسابقات انجام می شد و قوانینی مثل استفاده از دستکش و لوازم محافظ دیگر برای آن تصویب شد.
در سال 1920، اصطلاح موی تای برای اولین بار به کار برده شد و از هنر قدیمی موی بوران جدا شد.
سال ها بعد، یک طرفدار بوکس ژاپنی به نام اوسامو ناگوچی شکل موی تای را به کار برد و همچنین خواست سبکی را ترویج دهد که تا حدی مثل کاراته باشد، اما ضربه زدن کامل در این سبک مجاز باشد، در حالی که مسابقات کاراته آن زمان این گونه نبودند. علاوه بر این، در سال 1966 او سه کاراته کار را با سه موی تای کار در سبک فول کنتاکت به رقابت واداشت. گروه کاراته ژاپن با نتیجه دو بر یک حریفان موی تای کار را مغلوب کرد.ناگوچی و کنجی کوروساکی، یکی از مبارزانی که در سال 1966 حریف موی تای را برد، به مطالعه موی تای پرداختند و آن را با کاراته فول کنتاکت و بوکس ادغام کردند که در نهایت به سبکی به نام کیک بوکسینگ شناخته شد. هم چنین انجمن کیک بوکسینگ (اولین سازمان کیک بوکسینگ) چند سال بعد در ژاپن تاسیس شد.
امروزه چندین سبک منحصر به فرد کیک بوکسینگ در سراسر جهان وجود دارد. جالب این است که اگرچه بعضی از این سبک ها خود را به عنوان کیک بوکسینگ نمی شناسند، عموم مردم آن ها را در دسته کیک بوکسینگ در نظر می گیرند.
کیک بوکسینگ دارای مشخصات متفاوتی است. در اکثر موارد، شامل ضربه های هنر های رزمی و ضربات مشت، ضربات پا، دفاع ها و مانور های گریز است. به علاوه، بسته به نوع سبک، کیک بوکسینگ ممکن است همچنین شامل ضربات زانو، آرنج، کلینچ، ضربه سر و حتی پرت کردن و پرتاب کردن باشد.
معمولا کیک بوکسر ها از دستکش استفاده می کنند و مسابقات کیک بوکسینگ در رینگ برگزار می شود، بنابراین این ورزش در درجه اول یک ورزش رزمی است. کیک بوکسینگ کاردیو شاخه ای از کیک بوکسینگ است که در آن از ضربات کیک بوکسینگ صرفا برای اهداف تناسب اندام استفاده می شود و اخیرا کاملا متداول شده است.
کیک بوکسینگ یک هنر رزمی ورزشی است که برای دفاع شخصی مناسب است. به علاوه، در کیک بوکسینگ به کار بردن تعداد چشمگیری از ضربات ترکیبی مشت، پا، آرنج و گاهی پرتاب کردن برای ناکار کردن حریف مهم است. در بیشتر سبک های کیک بوکسینگ همانند بوکس آمریکایی، شرکت کنندگان می توانند یا از طریق حکم داور یا ضربه فنی کردن برنده شوند.
آدی تادا (Adithada)
کیک بوکسینگ آمریکایی
کیک بوکسینگ ژاپنی
لت وی (Lethwei)
موی بوران
پرادال سری (Pradal Serey)
سانشو یا ساندا (Sanshou / Sanda)
ساواته (Savate)
شوت بوکسینگ
Yaw-Yan
1. توشیو فوجی وارا (Toshio Fujiwara): بوکسر سابق ژاپنی که از 141 مسابقه، 123 مسابقه را برده است و جالب اینکه 99 تا از این مسابقات را با ضربه فنی برده است. فوجی وارا هم چنین اولین غیر تایلندی بود که کمربند ملی موی تای را در بانکوک برنده شد.
3. بنی اورکیدز (Benny Urquidez): مردی که به دلیل رکورد درخشان 0-58 با 49 ناک اوت از سال 1974 تا 1993به او جت می گویند و در اوایل شروع کیک بوکسینگ به عنوان ورزش رزمی، قهرمان مبارزه فول کانتاکت آمریکا شد.
