موریهیه اوشیبا، بنیان گذار سبک آیکیدو، سال 1883 در روستای تاناب ژاپن به دنیا آمد. او تنها پسر بازمانده ی خانواده از خانواده ای با یک پدر موفق و یک مادر فرهنگی بود که موریهیه را برای خود هدیه ای از آسمان می دانستند. تولد قبل از موقع موریهیه باعث نارسایی هایی در رشد طبیعی وی شد به طوری که پس از کامل بالغ شدنش قدش از یک متر و نیم بیشتر نشد.
یوروکو اوشیبا، پدر موریهیه، هنگامی که متوجه قد و جثه ی ضعیف وی شد او را تشویق کرد که به کشتی سومو روی بیاورد و شنا و دو را هر روزه تمرین کند.
هنگامی که همه ی جوانان در ورزش شاهد پیشرفت های خود می شوند او به استعدادهایش پی برد.
موریهیه به جای علاقه نشان دادن به کلاس های ریاضی و فیزیک بیشتر به مدیتیشن و مناجات و مراسم مذهبی کشیش های بودایی روی می آورد.
موریهیه در دوران جوانی روح بی قرار و مضطربی داشت و همواره از یک کاری به کار دیگر می رفت. در هر کاری وظایف خود را به خوبی می شناخت و در آن رو به پیشرفت بود اما قبل از اینکه به جایی برسد آن را ترک می کرد. تا زمانی که به 18 سالگی رسید و به هنرهای رزمی روی آورد و تا زمان مرگ آن را ادامه داد و از آن لذت می برد.
موریهیه اوشیبا جوجوتسو را کشف کرد
موریهیه شغل اول و دومش را به خاطر محدود بودن آن ها ترک کرد. هنگامی که قانون جدید ماهیگیران محلی را سرکوب کرد و موریهیه درگیر معادلات سیاسی شد پدرش که عضو انجمن شهرداری بود، صبر و حوصله ی خود را از دست داد و مقداری پول به موریهیه داد که توسط آن شغل مناسبی برای خود پیدا کند.
موریهیه پس از اینکه مدتی در توکیو به عنوان مغازه دار اقامت گزید به علت خستگی شدید و رژیم غذایی ضعیف به بیماری بری بری دچار شد. اگرچه او با جیب های خالی به خانه بازگشت اما باز توانایی آن را داشت که به پدرش بگوید جوجوتسو را برای خود جذاب یافته است.
در سال 1902موریهیه با هاتسو ایتوگاوا ازدواج کرد. یک سال بعد او خواست که به عضویت نیروهای مسلح در بیاید اما او به خاطر نیم اینچ کمبود قد رد شد.
اما سال بعد به عضویت پیاده نظام در آمد و در جنگ روسیه و ژاپن شرکت کرد.
موریهیه اوشیبا و جنگ
با شناخت کم و 18 ماهه ی اوشیبا از شغلش جز اینکه وی بسیار توسط مافوق هایش تشویق می شد حتی به او پیشنهاد شد که شغل نظامی را برای خود انتخاب کند اما او ترجیح داد که دوباره به زندگی شهری و بی دغدغه اش برگردد.
در1905 جنگ تمام شد اما موریهیه باز از جنگ تلخ و خون ریخته شده ی مردم بی گناه، رنجور و بیمار بود.
در سال 1910 موریهیه صاحب یک فرزند دختر شد و تا مدتی این واقعه توانست روحیه ی او را تقویت کند. بعد از آن سه پسر دیگر به دنیا آمدند و تنها یکی از آن ها به نام کیشومورو باقی ماند تا بتواند بعد از پدر آیکیدو را دنبال کند.
ریشه های آیکیجوتسوی دایتو ریو در آیکیدو
هنر آیکیدو ریشه های خود را از آیکیجوتسوی مربوط به مدرسه ی دایتو می یابد که توسط شاهزاده تنجین یکی از شش پسر امپراتور سیوا پایه گذاری شد. قرن ها بعد، هنوز هم اجزای خاصی از دروس مدرسه ی دایتو پیش تاکدا به عنوان ارث مانند رازی نگه داری می شدند و تنها افراد خاص یا اعضای خانواده آن ها را می دانستند. سوکاکو تاکدا، متخصص مدرسه ی ریو، در سال 1915 دیدارهای زیادی با موریهیه داشت به طوری که رابطه ی این دو مورد حسادت عده ی زیادی واقع می شد. موریهیه گواهی تسط بر آیکیجوتسو را در دایتو ریو از سوکاکو دریافت کرد.
موریهیه در همان سن جوانی 200 تکنیکی را که در دایتو ریو یاد گرفته بود گسترش داد. در سال 1992 او سبک خود را در آیکیجوتسو سازماندهی کرد و نام آن را آیکی بوجوتسو نهاد. او این سبک را نقطه ی شروعی برای معرفی هنر رزمی خود دانست. او دوبار برای مشاهده ی هنرهای رزمی چین به آن جا سفر کرد. او ایده های ورزش های رزمی چین را با سبک خود ترکیب نمود. به خصوص ایده های دو سبک تای چی چوان و پا کوا چانگ .
آیکیدو و قدرت کی (چی)
در 1936 استاد اوشیبا نام سبک خود را به هنر رزمی آیکی بادو تغییر داد که این هنر رزمی در سال 1942 که به کمال رسید به طور رسمی با نام آیکیدو تعریف شد. این نام ترکیبی شامل، ai به معنی توازن، ki روح و انرژی چی و do به معنی نظم و انظباط. این هنر شامل اجزای باستانی هنرهای رزمی مانند شمشیربازی است و تکنیک های زیادی را از دایتو ریو به ارث برده و یک سری تکنیک را از خود خلق کرده. این هنر تاکید زیادی بر استفاده ار قدرت کی دارد که انسان با استفاده از آن بتواند قدرت مناسبی به دست بیاورد.
موریهیه در کلاسهایش، هنرآموزانش را از تقلید کردن تکنیک ها و فرم ها باز می داشت، به جای آن، او از شاگردانش می خواست که به قدری تمرینات را تکرار کنند که جزئی از اعمالشان شود. او همیشه می گفت : طوری یاد بگیرید که فراموش نکنید و تکنیک ها را قبل از اینکه اجرا کنید جزئی از خود بدانید.
موریهیه در آیکیدو مهارت های های دفاع شخصی به حد خارق العاده ای گسترش داد. او می توانست به طور همزمان از روی دوازده مرد بپرد.
موریهیه اوشیبا پس از رنج بردن از دوره های بیماری که در طول عمر خود دچار آن شده بود در سال 1969 در سن 86 سالگی تسلیم سرطان کبد شد. او قبل از مرگش گفت : آیکیدو پایان نیافته و تازه شروع شده و بیشتر رشد خواهد کرد.
شاید بنیان گذار این هنر بین ما نباشد اما این هنر هم چنان برای گسترش در جهان ادامه می یابد.
