جوجیتسوی برزیلی ( Brazilian Jiu-Jitsu) یک هنر رزمی معروف است و تاکید بسیاری بر روی فنون گلاویزی و کنترل حریف بدون استفاده از تکنیک های ضربه ای دارد. در جوجیتسوی برزیلی از تکنیک های قفل مفاصل، خفه کردن، پرتاب کردن، چرخاندن و درو کردن استفاده می شود. جوجیتسوی برزیلی دارای قانون های منحصر به فردی است ولی از تمامی آن ها در رقابت های MMA( ترکیب هنرهای رزمی) سر تاسر دنیا استفاده می شود.
اصل جوجیتسوی برزیلی به سبک های جودو و جوجیتسوی ژاپنی برمی گردد، ولی در حال حاضر به دلیل تفاوتی که با آن ها دارد به عنوان یکی از هنرهای رزمی منحصر به فرد شناخته شده است. شخصی به نام میتسویی مائدا (Mitsuyo Maeda: هنرمند هنرهای رزمی ژاپنی ) در جودو و سومو مطالعات بسیاری کرده بود و در اوایل قرن 20، هنرهای جدیدی را همراه با خود به شهر بلم برزیل آورد. او تکنیک هایش را به کارلوس گریسی (Carlos Gracie) نوجوان آموزش داد. خانواده ی گریسی در آن هنگام در شهر ریو دو ژانیرو (Rio de Janeiro) سکونت داشتند. کارلوس در دهه ی 1920 شروع به آموزش آن سبک به برادرانش و اشخاص دیگر کرد . سپس مدرسه ی هنرهای رزمی مخصوص به خود را دایر کرد. هلیو( Helio) جوان ترین برادر کالوس به عنوان هنرجو به آنجا رفت و پس از مدتی به عنوان یکی از مربیان شروع به تدریس کرد.
کارلوس و برادرانش به دنبال برگزاری مسابقات برای کسب اعتبار سبک گریسی بودند. خانواده ی گریسی به عنوان یک خانواده ی جنگجوی مشهور شناخته شدند و هلیو گریسی به دلیل مبارزه با افراد قوی تر به عنوان یکی از مشهورترین افراد سبک جوجیتسوی برزیلی شناخته شد. هلیو با راهنمایی های کارلوس توانست مهارت هایش را در طول سالیان مبارزه بهتر کند و دانشش را در مبارزات جودو و جوجیتسو به سبکی جدید تبدیل کند. او می توانست تمامی رقیبان مهم تر را در مبارزات قانونی و آزاد شکست بدهد. در حال حاضر کارلوس و هلیو به عنوان بنیانگذاران سبک جوجیتسوی برزیلی شناخته شده اند.
سبک جوجیتسوی برزیلی در دهه ی 1990 توسط سازمان UFC (به انگلیسی: Ultimate Fighting Championship) در آمریکای شمالی محبوبیت بسیاری پیدا کرد. مطرح شدن جوجیتسوی برزیلی توسط Art Davie ، جان میلیوس (John Milius) و روریون گریسی( Rorion Gracie: پسر هلیو) صورت گرفت. در آن زمان مسابقات هشت نفره ای از جوجیتسوی برزیلی در سرتاسر آمریکای شمالی پخش شد و در مناطق دیگر جهان هم آن برنامه را به صورت تماشای پولی (انگلیسی: Pay-per-view) دیدند و هیچ محدودیتی برای دیدن آن وجود نداشت. در آن زمان هنرجویان هنرهای رزمی مختلف برای مبارزه با هم به میدان مبارزه می رفتند. رویس گریسی( Royce Gracie) ، کمربند مشکی را در جوجیتسوی برزیلی به دست آورد و پسران هلیو هم در سه مسابقه ی UFC به عنوان نفرات اول انتخاب شدند. برنده شدن آن ها اعتبار زیادی به آن هنر بخشید و محبوبیت زیادی برای آن ها به دنبال داشت.
جوجیتسوی برزیلی تفاوت کمی با جوجیتسوی گریسی دارد. تمامی تکنیک های جوجیتسوی برزیلی از سبک های کارلوس و هلیو مشتق شده اند . جوجیتسوی برزیلی بر فنون گلاویز شدن تاکید دارد و شامل هیچ ضربه ای نیست. جوجیتسوی گریسی هنری است که از هلیو گریسی به خانواده ی گریسی و مربیان منتخب منتقل شد و شامل ضربه ها و تکنیک های دفاع شخصی بسیاری است. از هیچ کدام از آن تکنیک ها در مسابقات ورزشی استفاده نمی شود ولی در شرایط دنیای واقعی پرکاربرد هستند.
جوجیتسوی برزیلی فرق بسیاری با جودو و جوجیتسو دارد. تمرکز ورزش جودو بر روی زمین انداختن حریف است در حالی که تمرکز جوجیتسوی برزیلی بر روی زمین بازی است. هنرجویان جودو معروف به توانایی عالی در پرتاب حریف هستند در حالی که هنرجویان جوجیتسوی برزیلی معروف به کار با تکنیک های سابمیشن هستند. جودو، جوجیتسو و جوجیتسوی برزیلی دارای قوانین مختلفی برای مسابقاتشان هستند.
