ممکن است کسی از شما بپرسد که "باید چند بار در هفته پیلاتس کار کنم؟" ممکن است که شما پاسخ دهید، "بستگی دارد." صادقانه بگویم هر دو پرسش و پاسخ درست هستند. چیزهای زیادی عامل بوجود آوردن یک برنامه پیلاتس موفق و ایده آل است. ازجمله آن می توان به سطح تناسب اندام مشتری و هدف او از این کار را نام برد. درحالیکه عده ای از پیلاتس برای توانبخشی خود استفاده می کنند، دیگر اهداف محبوب برای پیوستن به برنامه پیلاتس عبارتند از: افزایش قدرت، افزایش انعطاف پذیری و داشتن هیکلی زیبا.
یکی دیگر از عوامل حیاتی که بدن در حال انجام دادن آن است در "پشت صحنه اتفاق می افتد". مانند سیستم اعصاب و ماهیچه ها. اگر یک مراجعه کننده می خواهد قدرت و انعطاف پذیری خود را برای مدت طولانی افزایش دهد، او باید بر یادگیری حرکتی، حافظه حرکتی و حافظه عضلانی تکیه کند. بنابراین انجام یک جلسه در طول هفته اگر نگویم به ندرت باعث چنین تغییراتی می شود، می گوییم که کافی نیست. به همین دلیل در این مقاله به شرح جزئیات بیشتری شامل راهنمایی در مورد چگونگی انجام حرکات و ایجاد انگیزه در مشتریان می پردازیم بطوریکه ورزشکار هم از مزایای پیلاتس بهره برده و هم از انجام دادن آن لذت ببرد.
کالج آمریکایی پزشکی ورزشی (ACSM)توصیه می کند که بزرگسالان باید حداقل 150 دقیقه در هفته به انجام تمرینات با شدت متوسط بپردازند و همراه آن 2 تا 3 روز را به انجام تمرینات قدرتی اختصاص دهند (ACSM 1998). همچنین ACSM به انجام دادن تمرینات به طور منظم برای بدست آوردن نتایج تاکید کرده است. بر اساس این توصیه ها تنها یک جلسه تمرین پیلاتس در هفته کافی است. همانطور که مشاهده می کنید بین گفته های آنها تناقض وجود دارد. بدن تمایل دارد بعد از هر جلسه پیلاتس، پسرفت کند. وسعت این پسرفت به زمان بین جلسات تمرین بستگی دارد. کسانی که به طور منظم تمرین می کنند (چند جلسه در هفته و طی مدت طولانی)، هماهنگی عصبی-عضلانی و حافظه را در خود افزایش می دهند. اگر مشتریان جدید اجازه دهند که بدن آنها در طول یک هفته و بین جلسات تمرین پسرفت کند، ممکن است به الگوهای قدیمی قبل از جلسه هفته پیش برگردند. بنابراین، یک بار تمرین در هفته بدن را وادار می کند که به رفتارهای قبلی خود در گذشته برگردد.
مردم زمانیکه در حالت نشسته، حرکت و یا ایستاده هستند، در مورد حرکت های خود فکر نمی کنند. چنین رفتارهای حرکتی به طور خودکار و به لطف سال ها تکرار منظم و طولانی انجام می شوند. تماشای یک کودک که در حال تلاش برای راه رفتن است ما را به این فکر وا می دارد که چقدر باید تمرین کند تا بعد از کلی تلو تلو خوردن، زمین خوردن و از خود گذشتگی به القای رفتار حرکتی دست یابد.
هدف پیلاتس اصلاح رفتارهای حرکتی زیان آور، با جایگزین کردن حرکات "بد" به "خوب" می باشد. همانطور که مدت زمان زیادی طول کشیده است تا این رفتارهای حرکتی ضعیف را انجام دهیم، به مدت زمان زیادی هم نیاز داریم تا این رفتارهای حرکتی اشتباه را با رفتارهای حرکتی درست و مفید جایگزین کنیم. با تکرار و تمرین به اندازه کافی، پیلاتس را به زندگی روزمره خود انتقال دهید.
یادگیری حرکتی و حافظه واقعا بر حافظه عضلانی تکیه می کنند. تکرار، کلید انتقال حافظه عضلانی کوتاه مدت به حافظه بلند مدت است. حافظه کوتاه مدت شامل تغییرات کاربردی در مسیرهای عصبی می باشد. در حالی که حافظه بلندمدت در واقع ساختار مسیر را طوری تغییر می دهد که حافظه عضلانی بتواند آن را به یاد بیاورد.
Joseph E نویسنده و مربی برجسته ای می باشد. او در یک مقایسه نشان می دهد که چگونه مسیرهای عصبی تشکیل می شوند. او مسیرهای عصبی را به یک جوی تشبیه می کند که از کوه به سمت پایین می آید. اگر جریان آب چند بار سنگین است، اما در بیشتر اوقات سال خشک است، بستر جوی کم عمق و بی ثبات می شود. اگر جریان آب در آن روز به روز افزایش یابد، بستر آن عمیق تر و بزرگتر می شود و حتی بعد از مدتی می تواند از یک جوی کوچک به یک رودخانه تکامل یابد. همین کار با مسیرهای عصبی در طول شکل گیری حافظه بلندمدت اتفاق می افتد.
برای دستیابی به بهترین نتایج هر مهارت جدید تمرین شده است. پیلاتس هم هیچ تفاوتی با آن ندارد. پیلاتس متکی بر عضلات، حرکت و حافظه حرکتی است که همگی آنها بر تکرار منظم و طولانی تکیه می کنند. حافظه شناختی برای یادآوری نام و موقعیت مناسب بیش از 500 تمرین می باشد که اجازه می دهد تا مردم به آسانی و به طور پیوسته تر عمل خود را تعمیق دهند.
چه کاری می توانید انجام دهید تا به مشتری های خود کمک کنید و به بهبود تمرین بیش از یک بار در هفته آنها بیانجامد؟ می توانید مقالات و ویدیوهای مختلفی در این مورد را در سایت ژیار آنلاین جستجو و مشاهده کنید تا به بهبود وضعیت شما در ورزش پیلاتس کمک کند.
