در دهه ی 1920 اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی سیستم خاصی از دفاع شخصی را برای آموزش افسران پلیس و ارتش ابداع کرد. گروهی از هواداران از ورزش های مختلف به حل این مشکل پرداختند. توسعه دهندگان توجه ویژه ای به مطالعه تکنیک های قفل کردن در مبارزات ملی انفرادی داشتند. کوراش (kurash) ازبکی، چیدائوبا (chidaoba) ی گرجستانی، کوخ (kokh) ارمنی، بوکس روسی، جیوجیتسوی ژاپنی، بوخ باریلدا (Bukh Barilda) مغولی، شوای چیائو (Shuai Jiao) چینی، کشتی فرانسه، جودو و بوکس فرانسوی ساواته تاثیر قابل توجهی در شکل گیری سامبو داشتند.
در سال 1923 بخشی از سامبو در جامعه ورزش های دینامو (Dynamo Sports Society) به عنوان یک هنر رزمی جدید بنا نهاده شد. سامبو در 16 نوامبر 1938 به طور رسمی به عنوان دفاع شخصی بدون سلاح شناخته شد. سامبو به واسطه ی ریشه اش از همان ابتدا پرطرفدار شد. این ورزش شامل مجموعه کاملی از تکنیک های قفل کردن دردناک، تکنیک های مبارزه پیشرفته در موقعیت های ایستاده و روی زمین و تاکتیک های ترکیبی در برگزاری مسابقات است.
برتری تکنیک های سامبو در سال های اولیه از ظاهر این ورزش ثابت شد. سامبو در حال حاضر ورزشی پویا و در حال تکامل است.
سه نفر به عنوان بنیان گذاران سامبو در روسیه در شناخته شده اند : ویکتور اسپیریدونوف (Victor Spiridonov)، واسیلی اشچیکوف (Vasiliy Oschepkov) و آناتولی خارلامپیف (Anatoly Kharlampiev).
یک افسر ارتش روسی است که در سال 1923 سیستم دفاعی خویش را در برابر حملات ایجاد کرد. نام سیستم وی بعدها با عنوان "سامبو" به طور رسمی نام گذاری شد. او با ارتقاء این سبک جدید ورزش رزمی تک نفره، سخنرانی های زیادی کرد و نمایش هایی را اجرا کرد. کتاب های اسپیریدونوف اولین راهنمای کمکی علمی برای مبتدیان سامبو در نظر گرفته شده است.
او دارای دان دوم جودو (در آن زمان این موفقیت برای یک اروپایی بسیار منحصر به فرد بود) و یک مربی ماهر و بنیانگذار برنامه پیچیده برای آموزش مبارزه تن به تن است. او تمام زندگیش را صرف گزینش و تحقیق درباره ی تکنیک های قفل کردن و مانورهای هنرهای رزمی کرد. یکی از مشهورترین شاگردان اشچیکوف، آناتولی خارلامپیف بود.
به جایگاه و مقام مربیانش دست یافت و سهم بزرگی در توسعه سامبو داشت. او در طبقه بندی سیستم اشچیکوف و روش های آموزش اسپیریدونوف و پربار کردن سامبو از طریق تکنیک های قفل کردن به کار رفته توسط مردم سیبری، آسیای مرکزی و قفقاز به موفقیت رسید. آناتولی خارلامپیف در اولین کمپ آموزشی سامبو در سال 1938 به مربیگری پرداخت.
سامبو تکنیک های قفل کردن و مانور های مسابقات رزمی انفرادی ملی را با هم تلفیق کرد و به یک ورزش قانونی بین المللی تبدیل شد. انتخاب دقیق عده ای از علاقه مندان پس از چندین دهه منجر به ایجاد سیستمی منحصر به فرد از دفاع شخصی شد.
سامبو فلسفه ی پذیرا بودن بهترین ها از همه ی هنرهای رزمی است و همچنان در حال پیشرفت است. از همان ابتدا مهارت های مربیان روسی نه تنها به آموزش ورزشکاران برای یادگیری کامل مجموعه تکنیک های سامبو کمک کرد، بلکه به ایجاد مهارت های تفکری تاکتیکی مثبت روی تشک نیز کمک کرد.
