ریو کیو کوبودو یک هنر رزمی اکیناوایی است که در آن از ابزار آلات کشاورزی به عنوان سلاح های دفاع شخصی استفاده می شود.این ابزارالات شامل موارد زیر است:
این وسایل کشاورزی ابتدا در سال 1314 بعد از میلاد ظاهر شدند، هنگامی که حکومت ژاپن دو قانون را تصویب کرد که مردم اکیناوا را به شدت عصبانی کرد. قانون اول می گفت هیچ کدام از ساکنان ریو کیو حق ندارند هیچ گونه سلاح مرگباری داشته باشند. دوم، افزایش مالیات زیاد را بر آن تحمیل می کردند. از هر گونه وسیله عادی برای اعتراض فیزیکی و روش های تلافی کردن محروم شدند. مردم برای دفاع از خود، نه تنها به فرم های هنر های رزمی دست خالی، بلکه به ابزار کشاورزی شان به عنوان سلاح روی آوردند. طولی نکشید آنها دریافتند که ترکیب حرکات هنر های رزمی با چوب بلند ( که آن را برای حمل آب یا هر کوله بار دیگری مانند میوه و سبزیجات بر روی شانه خود می گذاشتند) سلاح خطرناکی ایجاد می کند. قدرت و توان مردم اکیناوا افزایش یافت، اما آنها هنر نو ظهور خود را به عنوان یک راز نگه داشتند تا زمانی که یک شب سربازان سامورایی امپراطوری هاشی فهمیدند که این هنر کوبودو چقدر می تواند مرگبار باشد. اهالی شهر با سلاح های تازه کشف شده جمع شدند و به سربازان سامورایی ناآگاه که کنار ساحل مست کرده بودند، حمله کردند. بعد از پایان درگیری، هیچ سرباز ژاپنی (سامورایی) زنده نماند. مردم اکیناوا شهرت بسیار عظیمی یافتند و روز به روز قوی تر می شدند و به چنان قدرت بزرگی تبدیل شدند که سامورایی ها دریافتند که رویارویی با آنها شوخی بردار نیست.
مردم اکیناوایی دریافتند که ابزار کشاورزی شان به عنوان سلاح دفاع شخصی در برابر سامورایی ها بسیار مفید است. با این حال، ممنوعیت سلاح های معمولی شان، باعث توسعه ابزار کشاورزی متنوع از جمله کاما، سای، نانچاکو، بو و تونفا شد که اکیناوایی ها به طور مخفیانه آنها را به کار می بردند. مردم اکیناوا علاوه بر ابزار کشاورزی، از پاروی قایق (ایکو) یا پنجه چرمی نیز در اطراف ساحل و شن در برابر سامورایی ها استفاده می کردند.
"بو" یکی از پنج سلاحی است که توسط توسعه دهندگان اولیه سبک "te" (به معنای دست) ابداع شد. این سلاح در ژاپن فدرال بخشی از bugei (هنرهای رزمی اولیه ژاپن) بود و توسط سامورایی ها، کشیش ها و روستایی ها به کار می رفت. طول شش پایه ای "بو"، آن را به سلاحی مناسب برای مقابله با شمشیر زن، خلع سلاح کردن حریف و حفظ فاصله ایمن با او تبدیل کرد.
"بو" از نوعی میله دسته بلند تکامل یافته بود که آن را از شانه رد می کردند و برای حمل آب و کوله بار های دیگر (از جمله میوه و سبزیجات) به کار می رفت. در زمان های دور از این میله به عنوان وسیله مبارزه استفاده می کردند و با کمک آن در مقابل بعضی از سلاح ها از خود دفاع می کردند.
این سلاح اکنون بخشی از بودو (هنرهای رزمی ژاپن) است و هنوز در انجام کاتا به کار می رود. کار کردن با این سلاح تعادل فیزیکی و استحکام بالاتنه را بالا می برد. به یاد داشته باشید که این سلاح را در هر جایی می توان یافت. چوب بیلیارد، شاخه درخت، جارو، چوب گرده گیر و غیره را می توان به عنوان "بو" به کار برد.
سای در مجموعه (ارسنال) سلاح های آسیایی و اکیناوایی قرار می گیرد، اگرچه در گذشته برای خنجر زدن (زخمی کردن)، دفاع کردن، به دام انداختن و ضربه زدن به کار می رفت. استفاده کنندگان اغلب یک سلاح "سای" را در دست و یکی دیگر را به عنوان زاپاس در کمربند شان می گذاشتند. اکیناوایی ها همچنین این سلاح را به طرف حریف پرتاب می کردند.
تصور می شود سای در اصل از چنگال کشاورزی منشا گرفته است. سای به عنوان یک سلاح در تکنیک ها و حالت های مختلف کاراته و برای دفاع در برابر حملات و ضربات شمشیر به کار می رفت.
سای اکنون برای آموزش کاراته به کار می رود. دقت و صحت ضربات و تکنیک های مقابله ای سریع نتیجه ی کار با سای است. این سلاح همچنین شانه ها، بازو و مچ دست را قوی تر می کند.
درسال 1470، وقتی که سلاح های سنتی توسط ارتش ژاپن توقیف شدند، روستاییان اکیناوایی از کاما ( که اغلب برای برد بیشتر، زنجیری به دسته ی آن متصل بود)، به عنوان شمشیر جنگی استفاده می کردند. این سلاح درازتر را کوساریگاما (kusarigama) می نامیدند.
کاما ابتدا برای چمن زدن و بریدن چوب نیشکر به کار می رفت. در مبارزه فاصله نزدیک، این داس برای به دام انداختن سلاح حریف یا برای ضربه زدن به کار می رفت.
کاما رایج ترین سلاح به کار رفته در مسابقات و نمایش های کاتاست، اگرچه هنوز در اکیناوای امروزی به عنوان یک ابزار کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. فرم های کاما شامل حرکات دورانی است که تکنیک های دفاع و مقابله کردن را بهبود می بخشد. این سلاح بازو و مچ دست را تقویت می کند.
تونفا توسط اکیناوایی ها به عنوان یک سلاح و به ویژه برای استفاده در کاراته گسترش یافت. اغلب دو تونفا هم زمان با هم به کار می رفتند و در برابر مهاجمان مسلح بسیار موثر بود.
تونفا در اصل آسیاب دستی مخصوص حبوبات و برنج بود، حرکات دورانی تونفا به عنوان یک وسیله کشاورزی به ضربات چرخشی یک سلاح تغییر یافت. دسته ی تونفا برای دفاع کردن و بدنه ی آن برای ضربات مستقیم به کار می رفت.
در حال حاضر تونفا به عنوان یک وسیله کمکی در آموزش کاراته به بهبود استراتژی های دفاع و حمله و تقویت بالاتنه کمک می کند. بسیاری از اداره های پلیس در سراسر ایالت متحده نیز از تونفا استفاده می کنند.
نانچیکو در قرن هفدهم توسط اکیناوایی ها بعد از پیشروی ژاپنی ها در اشغال سرزمین شان ابداع شد. این سلاح یکی از سلاح های به ظاهر بی خطر به کار رفته در آن زمان بود. در ابتدا از دو بخش مساوی تشکیل شده بودند که به وسیله ی بافتی از موی اسب به هم متصل بودند و برای مقابله با مهاجمان مسلح و غیر مسلح به کار می رفت.
نانچاکو در اصل یک وسیله کشاورزی برای خرمن کوبی غلات بود. به عنوان سلاح در تکنیک ها و حالت های متنوع به کار می رفت. از این چوب ها برای ضربه زدن و از طناب بافته شده از موی اسب نیز برای خفه کردن، دفاع یا به دام انداختن حریف استفاده می شد.
نانچیکو سلاحی محبوب برای نمایش حرکات رزمی است. کاراته بازان و بعضی سازمان های اجرایی قانون نیز از این سلاح برای دفاع شخصی استفاده می کنند.
در اصل پاروی قایق بود که از آن برای قایقرانی استفاده می شد. این سلاح مخفی برای اکیناوایی های ساکن اطراف سواحل و لنگرگاه ها بسیار کارآمد بود.
اکیناوایی های اطراف سواحل این پارو را هنگامی که مورد حمله ی جنگجویان سامورایی قرار می گرفتند، به طور خیلی موثری به کار می بردند. در حالی که جنگجویان در حال ضربه نهایی برای کشتن آنها بودند، مردم از پارو یا ایکو برای شن انداختن و پر کردن چشم جنگجویان سامورایی و کور کردن موقتی آنها استفاده می کردند. ایکو به دلیل طویل بودنش و مهارت افراد در انجام تاکتیک های عقب نشینی، مردم اکیناوا را در فاصله ی امنی از جنگجویان سامورایی حفظ می کرد. این سلاح را می توان در دست هر هنرجوی کوبودو (به مجموعه جنگ افزار های هنرهای رزمی اوکیناوا و روش های بکارگیری آنها گفته می شود) از سبک های اکیناوایی سنتی و ژاپنی یافت.
مدرسه کوبودوی سی شین ریو کاراته (The Seishi-Ryu Karate Kobudo School ) به هنرجویان سطح بالا در کوبودو سلاح ایکو را آموزش می دهد. این سلاح سرعت و قدرت بدن را برای تحرک بیشتر آماده می کند. پارو یا ایکو به ندرت در معرض دید عموم انجام می شود، زیرا ذهن افراد جوان را از نظر روانی تحت تاثیر قرار می دهد.به چالش می کشاند.
